Skagfirðingabók - 01.01.1982, Page 100
SKAGFIRÐINGABÓK
Þessu boði kammerráðsins í Hjálmholti tók Gísli fegins hugar,
enda vissi hann að hverju hann gekk. Fór hann suður að
Hjálmholti strax um haustið.
Litlar breytingar höfðu orðið í Hjálmholti þann hálfa áratug,
sem liðinn var síðan Gísli fór þaðan til Kaupmannahafnar.
Ennþá var þar mikið fjölmenni, 21 maður í heimili, þar af voru 6
dætur kammerráðsins. Máski hefur sýslumaður haft það mikla
kvennaval eitthvað til hliðsjónar, þegar hann falaðist aftur eftir
Gísla fyrir sýsluskrifara.
Hins vegar var sú breyting á orðin í Oddgeirshólum, að
Guðríður Magnúsdóttir gat á jóladaginn sjálfan skrifað Finni
bróður sínum þau gleðitíðindi, að Sigríður hennar var trúlofuð
ættbróður sínum, sr. Jóhanni Briem í Hruna, með hennar ljúf-
asta vilja. Aður var hún búin að neita fjórum, „því hugurinn var
hjá Gísla einum þangað til þér vannst að umbreyta þvi hjá
henni“.
En þótt það kæmi sér vel eins og á stóð fyrir Gísla að komast
á sýslukontorinn í Hjálmholti, er það engin staða til frambúðar.
Það er honum vel ljóst. Þess vegna biður hann Brynjólf frænda
sinn í bréfi 22. febrúar um að hjálpa sér til að komast i skrifara-
stöðu hjá stiftamtmanni Rosenörn, því bæði er það vel launað
— 200 rd. í árslaun — og gefur vonir um sæmilegt brauð síðar.
En hér er sá hængur á, að Gísli er svo „fatalaus að ég get ekki
komið fyrir almenninlegra manna sjónir“ og þarf a. m. k. að fá
sér kjól og buxur. Þar verður Brynjólfur líka að hjálpa með því
að senda honum þessi klæði frá Kaupmannahöfn í sumar. Það
má máta þau á Halldór Friðriksson. Þeim passar það sama.
A prestaskólanum
Hafi Gísli Jóhannesson fengið fötin frá Kaupmannahöfn, sem
hann bað Brynjólf Pétursson að útvega sér, komu þau að góðum
98