Skagfirðingabók - 01.01.1982, Side 103

MINNING AFA MÍNS
lærisveinarnir vendust réttum framburðar- og ritmátareglum,
leitaðist við, að vekja athygli þeirra á orðamyndun og setning-
arskipun, sem einkennileg er dönskunni. í þriðja bekk var lesið í
„den poetiske del af Holts danske Læsebog“, einkum þau kvæði,
er að inntaki og málfari tóku öðrum fram, og var tilsögnin sér í
lagi látin miða til þess að fegurðartilfinning lærisveinanna
glæddist og skilningur þeirra á því, er í kvæðunum þótti skáld-
legast og hverjum rithöfundi einkennilegast, en líka var þess
gætt, að lærisveinarnir tækju eftir því, sem að orðfæri eða setn-
ingarskipun var frábrugðið óbundinni ræðu.“
Þannig kenndi Gísli Jóhannesson skólapiltum dönskuna vet-
urinn 1850—1851. Þá voru í efsta bekk aðeins þrír nemendur
vegna pereatsins veturinn áður. Tveir þeirra voru skáld: Jón
Þorleifsson frá Hvammi, varð prestur á Ólafsvöllum og dó árið
1860, 35 ára gamall; hinn var Steingrímur Thorsteinsson.
Veiting og vígsla
Tvisvar sótti Gísli Jóhannesson um brauð — Heydali og Stað-
arstað — áður en hann fékk veitingu fyrir prestsembætti.
Arið 1851 urðu lausir Reynivellir í Kjós, við andlát sr. Stefáns
Stephensens. Þótt kallið væri frekar tekjulítið, var það alleftirsótt
eflaust vegna nálægðar við Reykjavík, þótt ekki hefði hún þá
slíkt aðdráttarafl sem síðar. Alls sóttu níu menn um brauðið,
flestir þjónandi prestar. Allir voru þeir hæfir taldir og fengu
jákvæða umsögn biskups í bréfi til stiftamtmanns 20. jan. 1852.
Er rakinn hefur verið námsferill Gísla Jóhannessonar segir, að
hann sé vel að sér og efni í ágætan kennimann. „Hann er og
siðprúður i umgengni sinni og mikið ljúfmenni.“ Því næst segir:
„Af þessum, sem sótt hafa um Reynivallaprestakall verð ég helst
að vera á því, að þeim fyrstnefnda cand. G. Jóhannessyni verði
veitt þetta brauð, því þó ég álíti nr. 2 (Þórarinn Böðvarsson síðar
101