Skagfirðingabók - 01.01.1982, Síða 138
SKAGFIRÐINGABÓK
Ef til vill hefir hann verið þar lausamaður þau ár, sem hann
finnst ekki skráður. Árin 1895 og 1896 finnst hann ekki, en 1897
er hann talinn lausamaður á Yzta-Mói, hjá Páli, syni Árna ríka.
Eftir það finnst hann ekki skráður í Fljótum. I sálnaregistur
Fellsprestakalls vantar nokkur ár fram yfir aldamót.
Árið 1902 skýtur Sveini upp á Skálá í Sléttuhlíð, talinn hús-
maður og sagður 39 ára, en ætti að vera 45 ára. Þá býr á Skálá
Friðbjörn Jónasson, ókvæntur, og sat jörðina í 3 ár. Friðbjörn átti
oft eftir að skjóta skjólshúsi yfir hann síðar, er hann bjó á ýmsum
stöðum í Sléttuhlíð og Þrastarstöðum á Höfðaströnd. Næsta ár
er Sveinn enn talinn lausamaður á Skálá, sagður 4l árs, en ætti að
vera 46 ára.
Nú vantar 10 ár í sálnaregistur Fellsprestakalls, og segir ekki af
Sveini fyrr en 1913, þá er hann enn talinn lausamaður á Skálá.
Bregður svo við, að aldur hans er hér um bil réttur, hann er
sagður 55 ára, en ætti að vera 56 ára. Árið eftir, 1914, finnst hann
ekki, en 1915 telst hann húsmaður á Róðhóli. Þá búa þar Þorkell
Dagsson og Sigríður Þorláksdóttir. Nú hefir Sveinn ekkert elzt
frá árinu 1913, er enn 55 ára. Eftir þetta finnst hann hvergi
skráður til heimilis.
Hartmann í Kolkuósi segir, að hann sé hvergi skráður eftir að
hann varð 60 ára, en ég hefi ekki fundið hann neins staðar
skráðan eftir að hann varð 58 ára, eins og áður segir. Segja má, að
þetta sé nær því samhljóða, þar sem aðeins munar tveimur árum.
Hartmann getur þess, að Sveinn muni ekki hafa hugsað fyrir að
láta skrifa heimilisfang sitt eftir þennan tíma, en ég heyrði aðra
skýringu á þessu, og hún er sú, að þegar hann vissi, að manntal
var tekið, hafi hann forðað sér snemma morguns þaðan, sem
hann gisti nóttina áður, og ekki komið til bæja fyrr en seint um
kvöldið. Talið var, að hann vildi með því losna við allar óþægi-
legar spurningar um heimilisfang, fæðingardag og ár og annað
þess háttar.
Sveinn átti lengst af nokkrar kindur og eitt eða tvö hross.
Fékk hann heyskap handa þessum skepnum sinum hér og þar.
136