Skagfirðingabók - 01.01.1982, Síða 160

SKAGFIRÐINGABÓK
var allt tilbúið fyrir sláturtíð, sem venjulega var skammt
undan.
En sambýli Króksara við ána sína bauð einnig heim öðrum
samskiptum, miður æskilegum. Sumum þótti sem sé við hæfi
að fela henni til flutnings og varðveizlu ýmiss konar aflögu-
varning og afurðir, fastar bæði og fljótandi. Eftir að myrkt var
orðið á kvöldin, kom það fyrir, að hokinfættir nágrannar
hennar tipluðu laumulega með fleytifullar fötur niður á ár-
bakka og steyptu innihaldinu snarlega í ána. Síðan var hlaupið
rösklega með fötuna á sinn stað. Að sjálfsögðu var þetta
stranglega bannað. En sumum hefur sjálfsagt þótt erfiðisminna
að láta Sauðána flytja þennan varning til sjávar en rogast sjálfir
með hann niður í fjöru.
Sauðáin var því oft orðin fremur ókræsileg, þegar komið var
niður undir næstu brú, Læknisbrúna, einkum ef langt hafði
verið milli flóða. Þess ber þó að geta, sem rétt er, að stöku
sinnum tóku Króksarar sig til og hreinsuðu ána vandlega. Það
var einkum, er atvinnuleysi hafði verið lengi, að hreppsyfir-
völd tóku sig til og sendu hinn bláklædda her verkfærra manna
til atlögu við Sauðána í nokkra daga.
Læknisbrúin var svo nefnd, sökum þess að hún var rétt hjá
læknisbústaðnum. Elún var í raun hið eina umtalsverða brú-
armannvirki á Sauðánni, steinsteypt með virðulegum, grámál-
uðum járnhandriðum. Og hátt var undir hana, margar mann-
hæðir, finnst mér, en það getur þó varla verið. Þó að áin væri
ekki alltaf upp á það fínasta við brúna, var það engu að síður
einn af meiri háttar leikstöðum okkar stráka. Því olli margt.
Það var t.a.m. gaman að standa í miðri á undir þessari miklu
brú og hlusta á umferðardyninn beint yfir höfði sér. Þá var og
nokkurt sport í því að skjótast eins og refur undan brúnni og
gera vegfrendum bilt við. En það bezta var þó eftir. Sunnan við
brúna, alllangan spöl, eða suður undir Bifröst, var steinveggur
allhár á vesturbakkanum, en innan hans dýrlegur aldingarður
og blóma, sjálfur læknisgarðurinn. Innan við steinvegginn og
158