Skagfirðingabók - 01.01.1982, Side 163

ÁIN SEM HVARF
einfaldasta var að sjálfsögðu að vaða. Það var ekki svo erfitt,
því að víða var áin stígvélatæk. Annað var að leggja planka eða
stórtré bakka á milli. Eg man eftir einum tveimur slíkum.
Annar var vestur undan Massahúsi (Skagfirðingabraut 4) og
hin litlu sunnar, eða niður undan húsi Gísla skálds Olafssonar.
Það var ekki ónýtt fyrir ævintýraþyrsta strákgemlinga að æfa
sig á að hlaupa sem hraðast yfir slíka planka, láta þá dúa eða
svigna eða jafnvel hoppa á „einum“ yfir. Það fór auðvitað ekki
alltaf vel. Sjálfsagt eru kaffæringar í sambandi við slíkar til-
raunir of algengar til þess að mér sé nokkur ein minnisstæð. En
ég man eftir tveimur öðrum tilvikum, sem tengd eru „Massa-
plankanum“. Hið fyrrnefnda gerðist eitt haustið í sláturtíðinni.
Króksari einn, roskinn nokkuð, hafði það sér til tekjuauka að
kaupa kindahausa hjá bændum og selja þá í bænum. Einu sinni
hafði hann keypt fullar hjólbörur og ók af dirfsku mikilli með
farm sinn yfir Massaplankann. En sem hann er kominn á
móðuna miðja, skrikar honum fótur, og allt hverfur í svelginn,
karl, hausar og hjólbörur. Komu menn þar að, sem hann æddi
hágrátandi niður alla á eftur fjármunum sínum. En svo
grimmir voru Króksarar að láta sér nægja að standa hlæjandi á
árbakkanum
Hitt atvikið var öllu persónulegra. Svo var mál vaxið, að
móðir mín átti tréstamp einn mikinn og góðan í afgisun
sunnarlega í ánni. Nú var það dag einn, að farið var að vaxa
nokkuð í ánni og nokkur straumur kominn í hana. Mamma
bað okkur bræður því að skreppa niður að á og kippa stampin-
um upp á bakkann, svo að hann flæddi ekki. Þegar við komum
að, var stampurinn í þann veginn að fljóta upp. Við þá sýn
opnuðust hugskot okkar af skyndingu, og við sáum í einni
svipsýn, að stampurinn var í raun og veru skip, sjálfsagt hinn
ágætasti farkostur. Var nú ekki að sökum að spyrja: grjóti var
hent burt í snatri og við bræður skorðuðum okkur vel í
stampinum, sem gerði að vísu ekki miklu meira en bera okkur
báða. Létum við nú reka fyrir straumi, og fyrr en varði vorum
161
n
#