Skagfirðingabók - 01.01.1982, Side 197

ANNÁLL ÚR SKAGAFIRÐI
arstjóri á Sauðárkróki. Pétur var sonur fræðimannsins nafn-
kunna, Sighvats Grímssonar, og þó að hann væri ekki Skag-
firðingur að uppruna, þá mátti segja að hann væri orðinn það,
því fá voru þau umbótamál hér, að hann væri ekki við þau riðinn
og jafnan til bóta. Hann var prýðilega gefinn og drengur hinn
bezti.
Þann 21. júlí andaðist hér, að heimili mínu, Þrúður Jónsdóttir
frá Miðhúsum, móðir mín. Hún var 83 ára, fædd 1855, og var
rúmföst síðustu sex árin; hélt þó óskertum sálarkröftum fram í
andlátið. Engrar menntunar naut hún í æsku, frekar en bænda-
fólk, sem þá ólst upp, en var hin greindasta kona og svo ættfróð
og stálminnug, að frábært var. Einu sinni sendi mér einn vinur
minn í Vesturheimi mikið af almanökum Ólafs Thorgeirssonar,
og er ég las fyrir henni landnámsþættina, mátti heita, að hún
kannaðist við hvern einasta mann, er héðan hafði flutt, enda
ýmsir þeirra kærir vinir foreldra minna. Hafði hún hina mestu
ánægju af að heyra, er þeim hafði farnazt vel. Margir urðu líka til
að senda henni kveðju sína, eftir að ég fór að senda Heims-
kringlu fréttabréf mín, og var hún öllum, sem það gerðu, inni-
lega þakklát fyrir.
Ný læknir kom í héraðið við brottför Jónasar Kristjánssonar
læknis. Hann heitir Torfi Bjarnason, ættaður úr Dalasýslu.
Hann var áður læknir á Hvammstanga. Hér gekk illkynjuð
kvefsótt i vetur, og hafði hann nóg að starfa og reyndist ágæt-
lega. Vænta menn sér hins bezta af honum.
Mikið er taiað um þátttöku íslands í heimssýningunni í New
York, og eru ýmsir með mikinn ugg, hversu hún muni takast.
Spá sumir illu fyrir því, en aðrir vel, eins og gengur. Vonandi er
samt, að hróður landsins vaxi heldur við hana en minnki, því
reynt hefir áreiðanlega verið að gera hana sem bezt úr garði.
Mér dettur stundum i hug, að gaman hefði verið að vera sá
maður að geta farið til New York og séð öll undur og ósköp,
sem þar er að sjá í vor, stíga síðan upp í bílinn hjá einhverjum
Vestur-íslendingi og bruna norður í Winnipeg og að Gimli,
195