Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Page 45

Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Page 45
E i t u r TMM 2013 · 4 45 „Eitur.“ „Um hvað ertu að tala? Léstu þau drekka eitthvað fokking te eða hvað?“ „Ekki þau – heldur hana. Það er ekkert að teinu. Það á að lengja lífið.“ „Ég vil ekki lengja lífið ef ég þarf að drekka svona sull til þess. Svo geta þeir fundið eitur í líkamanum eftir dauðann, hvort eð er.“ „Ég held að það eigi ekki við um jurtaeitur. Að minnsta kosti virðist eng- inn hafa haft rænu á því að kanna það. Hún var ein af þessum stúlkum sem fengu gigtarsótt í æsku og leið lengi fyrir það, gat ekki stundað íþróttir, varð alltaf að setjast og hvíla sig. Dauði hennar kom engum á óvart.“ „Hvað gerði hún þér eiginlega?“ „Hún var stúlkan sem maðurinn minn varð ástfanginn af. Hann ætlaði að fara frá mér og giftast henni. Hann sagði mér það. Ég gerði allt fyrir hann. Ég og hann, við unnum saman við þetta hús. Hann var allt sem ég átti. Við áttum engin börn af því hann vildi það ekki. Ég lærði trésmíði og þó að ég væri hrædd við að standa uppi í tröppu þá gerði ég það samt. Hann var lífið mitt. Og hann ætlaði að sparka mér fyrir þessa gagnslausu væluskjóðu sem vann í nemendaskránni. Allt sem við höfðum unnið fyrir átti að renna til hennar. Var það sanngjarnt?“ „Hvernig útvegar fólk sér eitur?“ „Ég þurfti ekki að útvega mér það. Það var hérna fyrir utan í bakgarðinum. Það var rabbarbarabeð hérna frá því fyrir löngu. Það er hæfilega mikið af eitri í æðum rabbarbarablaðanna. Ekki í stilkunum, stilkarnir eru það sem við borðum, allt í fína lagi með þá, en mjóu litlu rauðu æðarnar í rabbarbara- laufunum, þær eru eitraðar. Ég vissi þetta, en ég vissi ekki nákvæmlega hvað mikið þyrfti af eitrinu til að það virkaði, svo það sem ég gerði var eiginlega meira svona tilraun. Heppnin var með mér, mörg atriði féllu mér í hag. Í fyrsta lagi var maðurinn minn burtu á ráðstefnu í Minneapolis. Hann hefði auðvitað getað tekið hana með, en það var sumarfrí og hún varð að halda skrifstofunni gangandi. Annað atriði: Hún hefði getað verið með einhverjum. Einhver annar hefði getað verið þarna. Og hún hefði getað verið tortryggin út í mig. Ég varð að gefa mér að hún vissi ekki að ég vissi. Hún hafði komið í kvöldverð heim til mín, það var gott á milli okkar á yfirborðinu. Ég varð að treysta á að maðurinn minn væri sú manngerð sem ýtir öllu á undan sér, að hann hefði sagt mér þetta til að sjá hvernig ég tæki því en hann hefði ekki sagt henni að hann hefði sagt mér. Og þá getur maður spurt: Hvers vegna að losa sig við hana? Hann gæti enn verið á báðum áttum. Nei. Hann hefði alltaf haldið einhvern veginn í hana áfram. Og jafnvel þó að hann gerði það ekki var hún búin að eitra líf okkar. Hún hafði eitrað mitt líf svo ég varð að eitra hennar líf. Ég bakaði tvær bökur. Eina með eitri og aðra án eiturs. Auðvitað merkti ég þá sem var ekki með eitri. Ég ók í háskólann og náði í tvo kaffibolla og fór á skrifstofuna til hennar. Ég sagði henni að ég hefði átt erindi í bæinn, hefði átt leið framhjá háskólasvæðinu og séð þetta huggulega bakarí sem maðurinn minn væri alltaf að tala um, svo ég kom við þar og keypti tvær
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.