Tímarit Máls og menningar - 01.09.2014, Side 44

S t e i n u n n L i l j a E m i l s d ó t t i r
44 TMM 2014 · 3
þess að horfa á símann minn fylgist ég nú vel með leikmönnunum. Einn
þeirra verður hetjan. Söguhetjan. Óskar Örn verður fyrir valinu. Hann er
með flott hár, lágvaxinn og örlítið bangsalegur. Samt er eitthvað víkingalegt
við hann líka. Víkingabangsi. Óskar Örn er snöggur upp kantinn, er hvorki
hræddur við að taka boltann né gefa hann og hann lætur sig ekki detta eins
og nær allir í kringum hann. Svo er hann líka sá eini sem ég man nafnið á.
Íslensk stuðlasetning klikkar ekki.
Óskar Örn tekur á móti bolta. Hann sparkar honum. Hann fær gult spjald.
Hann sparkar aftur. Hann hleypur. Hann lagar hárbandið. Hann sparkar.
Hann gefur boltann. Hann sparkar. Hann hleypur. Hann sparkar. Hann
lagar hárbandið. Hann hysjar upp um sig sokkana.
Svakalega er mikið nælon í sokkunum hjá KR. Þetta er eins og sokka buxur.
40 den. Þetta er ekki mjög karlmannlegt. Og eru allir í gulum fótboltaskóm?
Nei, sumir eru í grænum. Hvað varð um svarta fótboltaskó? Er einn þeirra í
mislitum skóm? Já! Annar er gulur, hinn er grænn. En áhugavert! Ég verð að
segja Stefáni frá þessu!
„Já, er það?“
Einn leikmannanna er alltaf að fikta í klofinu á sér. Veit hann ekki að það
er ekki rennilás á íþróttastuttbuxum og hann getur því ekki verið með opna
búð? Af hverju er hann svona óöruggur? Er eitthvað að angra hann? Hvað
getur það verið? Er hann með lítið sjálfstraust? Öskraði einhver áhorfandinn
eitthvað ljótt til hans? Ætli það sé erfitt að vera fótboltamaður? Er þetta full
vinna eða hefur hann annað starf líka? Kannski er mikið að gera í hinu starf-
inu hans. Kannski vinnur hann á fasteignasölu. Hann lítur pínulítið þannig
út. Það getur ekki verið gaman að vinna á fasteignasölu.
Annar leikmaður virðist alltaf koma sér undan því að hlaupa. Einn er
alltaf skyrpandi. Einn er klárlega í sleipari skóm en hinir. Einn er með
háværa rödd sem berst skýrt yfir völlinn. Einn fær aldrei til sín boltann.
Einn er alltaf að horfa á stúkuna. Einn hleypur með hendurnar alveg upp að
búknum … Áður en ég veit af er ég búin að sálgreina nákvæmlega hegðun
flestra leikmanna og búa mér til minn eigin sannleika um þá. Ég ranka
ekki við mér fyrr en Stefán bankar í öxlina á mér og fer að ganga í átt að
bílastæðinu.
Leikurinn klárast. Annað liðið vann. Eða það var jafntefli.
Næsti leikur. Nú mun ég fylgjast með fólki fyrir alvöru. Ekki bara leik-
mönnum heldur áhorfendum líka. Það mun fá tímann til að líða og fyrr en
varir verður þetta búið.
Þessi leikur skiptir víst meira máli en hinir. Stefán er taugaspenntur.
Tengda pabbi er mættur líka. Hann er með teinóttan trefil. Ég hef lært mína
lexíu og er með teppi meðferðis. Þegar rigningin byrjar að lemja á okkur sný
ég mér að Svenna tengdó og ætla að spyrja hann hvort hann vilji deila með
mér teppinu en hika þegar ég sé að hann er með hugann annars staðar.