Tímarit Máls og menningar - 01.09.2014, Page 75

F r e s t u r
TMM 2014 · 3 75
Hótel
Ég sá Evu niðri í móttökunni. Hún var að ræða við einhvern náunga. Hann
var stór og mikill, snöggklipptur með frítt andlit. Á einhvern hátt fannst mér
samt að jakkaföt hæfðu honum ekki. Þessi maður ætti að vera í leðurjakka
og gallabuxum. Það fór í taugarnar á mér að hún skyldi leggja lag sitt við
slíka manngerð.
Hún var jafn glæsileg og venjulega. Svartur kjóllinn féll þétt að líkama
hennar, ljóst hárið laust við vangana. Rauðlakkaðar neglurnar voru langar
og vel snyrtar. Augun hafði hún málað með lítt áberandi skálínum svo hún
líktist einhverju kattardýri.
Við höfðum mælt okkur mót. Hún kvaddi náungann og gekk í áttina til
mín. Heilsaði mér með kossi.
„Drífum við okkur ekki upp?“ sagði ég og sýndi henni lyklana. Ég vildi
koma henni sem fyrst úr augsýn þessa manns, og annarra.
Hún tók við lyklunum, leit á herbergisnúmerið og rétti mér þá aftur með
fallegu brosi. „Bjóddu mér uppá glas á barnum fyrst. Ég gæti þegið sætan
martini.“
Ég sá hana ræða aftur við náungann á meðan ég náði í drykkina. Eiginlega
var ég orðinn hálf pirraður, fannst þetta skemma stemminguna. Ég jafnaði
mig samt uppi á herbergi nokkru síðar þar sem við áttum saman líflegt
síðdegi.
Við kvöddumst við dyrnar og ég opnaði fram á gang. Við þröskuldinn lá
brúnt umslag. Hún beygði sig niður eftir því og rétti mér, brosti um leið svo
ég sá glitta í hvassar augntennurnar.
Skyndilega fannst mér ég vera á fresti sem fljótlega rynni út.