Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Side 6

A r n d í s Þ ó r a r i n s d ó t t i r
6 TMM 2017 · 4
Og þessu tengt: Réttu úr þér. Sé maður á annað borð kominn í skálda-
frakkann gengur alls ekki að bera hann með hálfum hug, þannig maður
yrði að athlægi. En tökum eftir því að það dugar ekki að vera hnarreistur á
götum úti, þetta þarf líka að gilda við skrifborðið. Telji maður sig ekki eiga
erindi er hægt að gera ýmislegt skynsamlegra en að kveðja sér hljóðs. Go big
or go home.
Sá sem kann íslensku almennilega getur slett eins og hann lystir. Og ekki
orð um það meir.
Sigurður var auðvitað skáld, en með hækkandi sól, á þriðjudögum og
fimmtudögum, var hann líka kennari. Það er kúnst að fjalla um verk í
vinnslu svo gagn sé að, en það kunni hann. Hrósið var mikils virði, gagn-
rýnin sanngjörn. Eftir stendur: Óþarfi er að hafa umburðarlyndi gagnvart
því sem er lélegt. Réttara er að hafa umburðarlyndi gagnvart því að allir
gera stundum eitthvað lélegt. Það þarf að tala um það, horfast í augu við
það og annaðhvort henda því eða betrumbæta. Og halda svo áfram. Gætum
þó að því að dómharka er ekki góð leið til að lesa eigin texta eða annarra,
og raunar stórvarhugaverð. Hún getur nefnilega orðið að kæk – og þá fyrst
komumst við í vandræði.
Og í beinu framhaldi: Ekki leita að fullkomnun. Fullkomun er dauðinn,
því í henni felst endanleiki. Og ritstífla. Eina markmiðið sem vit er í eru
framfarir. Og þarna – á þessum síðasta punkti – var fast kveðið að orði í
Árnagarði þó raddstyrkur skáldsins væri á hröðu undanhaldi.
Og í guðanna bænum! Orkan á ekki að fara í að leita að umgjörðinni.
Bábiljur um að maður geti bara skrifað á nóttunni, á kaffihúsi, undir berum
himni eða við önnur tiltekin skilyrði eru bara hlífiskjöldur yfir hinu innra
letiblóði sem vill sofa fram eftir.
Þetta snýst nefnilega, í aðra röndina, um jarðbundin vinnubrögð þegar
fengist er við hið óhöndlanlega. Viðráðanleg markmið eru til dæmis annað
lykilatriði. Sé ferðinni heitið á Selfoss, fyrir alla muni forðastu að lýsa því yfir
að Selfoss sé áfangastaðurinn. Það er ávísun á uppgjöf í Ártúnsbrekkunni.
Það má stefna á Selfoss ef ætlunin er að aka hringinn.
Lesum. Hvernig má það vera að mér hafi ekki lánast að hafa þetta efsta
heilræðið á listanum, þetta æðsta boðorð, það sem námskeiðin hans Sigurðar
gengu öðru fremur út á? Það er auðvitað ófyrirgefanlegur klaufagangur. En
það er gott að muna að maður velur sér andlega fjölskyldu. Heimurinn er yfir-
fullur af fólki sem hefur gert eitthvað brjálað með orðum. Maður stækkar um
nokkur númer í hvert sinn sem maður hnýtur um eitthvað nýtt og magnað.
Og eina leiðin til þess að verða læs á eigin texta er að lesa texta annarra.
Það er hægt að gefa mikið af sér án þess að leyfa öðrum að taka allt sem
þeir vilja. Sigurður var örlátur á sjálfan sig, hugsanir sínar og upplifanir.
Hann sagði oft meira en maður átti von á, svo maður sat eftir, undrandi og
snortinn yfir því að hafa verið treyst fyrir frásögninni. En hann gætti tíma
síns og setti mörk. Annars hefði hann verið étinn lifandi.