Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Page 23

H n e f i b e i t i r h e i ð a r l e g r a o f b e l d i
TMM 2017 · 4 23
Áttu þér uppáhaldssögupersónu?
Kötturinn í Meistaranum og Margarítu og Stavrógín í Djöflunum og akk-
úrat núna held ég mikið uppá persónu í bókunum hennar Lenu Anderson:
Ester Nilsson heitir hún og er svona stjáklari á rófi með rosalega mikla ást sem
hún nær hvergi að tengja. Mjög sorglegar bækur og flottar. Þórdís Gísladóttir
þýddi fyrri bókina, Í leyfisleysi, en framhaldsbókin Utan personligt ansvar er
jafnvel betri og ég vona að Þórdís þýði hana líka – hefurðu lesið þær?
Nei, ég ætla að lesa Í leyfisleysi í kvöld. Hvað óttast þú mest?
Mér finnst ótti vera ástand sem brýst í gegn þegar varnirnar eru veikar. Ef
ég er ósofin og svöng og kannski ósátt við eitthvað er ég líklegri til að óttast.
Ef ég er líkleg til að óttast óttast ég hvað sem er. Það getur verið að ég sé að
tala um kvíða en það er erfitt fyrir mig að greina þarna á milli. Mamma orti
ljóð sem lýsir þessu ofsalega vel. Það heitir Kvika.
Kvika
Minning (óljós)
martröð
löngu gleymd:
Fjall gleypti mann
Löngu síðar
lagst í mjúkan mosa
horft í himins
hnoðra hvíta
undir mýktinni:
hraun
undir hrauninu:
eldur
(Fjall gleypti mann)
Stokkið á fætur
skriplað á skurninni
andartak
svimandi skelfingar
Undir öllu
æ síðan
þessi uggur:
Fjall gleypti mann
(úr Hvar sem ég verð, 2002)
***
Kristín, ef þú værir ekki þú sjálf, hver vildirðu vera?
Bara allir! Nei, ég myndi vilja vera … úff … Ég væri til í að vera Gunnar