Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Side 43

X x x
TMM 2017 · 4 43
miðjum tíglóttum augasteinum og hárlokkurinn sem liggur niður á ennið er
farinn að grána af ryki. Frank Sinatra gægist eins og illkvittinn púki undan
hattinum fræga sem virðist níðþungur og upplitaðir þræðirnir breyta honum
í þreytulegt gamalmenni.
Það er ekki margt við að vera hjá okkur annað en að skoða útsaumsverkin
og ég sest á stól hinumegin við kringlótt borðstofuborðið, reyni að finna
eitthvert umræðuefni og stari á bróður minn, þennan aðskotahlut í stofunni
okkar mömmu, enn óraunverulegri en andlitsmyndirnar.
Mamma þín er flink að sauma, segir hann.
Já finnst þér þetta ekki vel gert hjá henni? Ég er stolt af handverkinu hennar
mömmu þó stundum þoli ég ekki þessar myndir og þar sem ég veit ekki
hvað ég á að gera við hendurnar legg ég þær í kjöltuna, fel neglurnar sem eru
nagaðar niður í kviku.
Hvernig velur hún þessa karla sem hún saumar? spyr Janus varlega.
Mamma saumar bara myndir af mönnum sem hún getur hugsað sér að
hafa hér hjá sér. 
Ég sé strax eftir að hafa sagt þetta.
Það brakar í þrepum stigans sem liggur upp í myrkrið á efri hæðinni, þykkir
brúnir nælonsokkar hlykkjast um mjóa leggina sem feta sig varlega niður
ásamt afgangnum af móður minni. Ég sé hana einsog Janus hlýtur að sjá
hana og í fyrsta skipti á ævinni skammast ég mín fyrir mömmu mína og í
framhaldi af því skammast ég mín fyrir mig.
Mamma heilsar Janusi með slöppu handarbandi og framandlegu brosi.
Hún brosir oftar eftir að hún fékk nýju tennurnar, sýnir hvítt plastið sem
mágur minn segir að leiði hugann að flóðhestatönnunum í munninum á
Georg Washington.
Svo sest hún í gamla hægindastólinn í horninu við gluggann og kveikir á
gólflampa þó enn sé dagur.
Janus starir á konuna sem ég hef þekkt alla ævi og ég get ekki hætt að sjá
hana með honum.
Horfi á hana setja upp fingurbjörg
sem glitrar eins og brynja í skini perunnar
þræða nálina
hitta augað strax í fyrstu tilraun
munda beittan oddinn
reka strammann í gegn.
Taktfast. Aftur og aftur.
Ég forða mér inn í eldhús og laga kaffi. Flý inn í framandi gestgjafahlutverkið.
Á meðan ég er þar inni berst ekkert hljóð úr stofunni og ég reyni líka að
hafa hljótt um mig. Frá því að ég man eftir mér hefur mig grunað að örlítil
hreyfing gæti truflað einbeitingu móður minnar við saumaskapinn með
ófyrirsjáanlegum afleiðingum, kannski fyrir fyrirmyndina?