Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Síða 45

X x x
TMM 2017 · 4 45
Skilurðu nú af hverju ég vil hvergi vera annarstaðar? spyr ég, en þó hann
kinki kolli grunar mig að hann geri það ekki.
Ég ætla að taka mér frí í dag, segi ég áður en ég næ að stöðva sjálfa mig.
Það verður örugglega rólegt hvort eð er á hreppsskrifstofunni. Mig langar
að skreppa með þig í  heimsókn til systur minnar sem býr hinumegin í
bænum.  Hún er fimmtán árum eldri en ég og maðurinn hennar er frægt
skáld. Ég er viss um að þú hefur heyrt talað um hann.
Mér hitnar í kinnunum því ég verð alltaf svolítið lotningarfull þegar ég
nefni nafnið þó ég skilji ekki ljóðin hans.
Bróðir minn segist aldrei hafa lesið ljóð ótilneyddur, hann kannast ekkert
við mág minn og ég móðgast fyrir hönd skáldsins.
En hann fékk verðlaun. Fyrir nokkrum árum síðan, þú hlýtur að hafa
heyrt um hann.
Ég trúi því varla hvað ég er mælsk.
Og svo er systir mín reyndar líka svolítið fræg. Hún var ungfrú Ísland. Það
var líka fyrir nokkrum árum síðan …
Þegar við komum að nýlega hvíta steinhúsinu við þjóðveginn, situr öll fjöl-
skyldan við borð undir suðurveggnum, dúðuð í lopapeysur. Lilja og börnin
rjúka á fætur, faðma mig og heilsa Janusi hlýlega áður en þau hlaupa til
og finna fyrir okkur stóla af ólíkum toga sem þau sækja inn í húsið og til-
breytingin er augljóslega kærkomin fyrir Janus eftir þögnina heima hjá okkur
mömmu.
Mágur minn, skáldið, er svipmikill maður fagureygur með myndarlegt yfir-
varaskegg. Hann er afar nákvæmur í klæðaburði og í dag er hann í ullar-
frakka, með köflóttan trefil um hálsinn og teppi vafið um fæturna eins og
berklasjúklingarnir á gömlu myndunum frá Vífilsstöðum.
Hann lætur sér nægja að kinka þegjandi kolli til okkar.
Æ, hann er hálf rotinpúrrulegur í dag. Kvefpest, segir systir mín lágt þegar
við nálgumst borðið. Og svo er hann líka að pirra sig á umfjöllun sem hann
sá um einhverja ljóðabók í blaðinu í morgun, bætir hún við og flissar. Ég er
viss um að hann hefur ekki einu sinni lesið hana.
Okkur Janusi er komið fyrir upp við vegg, við hliðina á heimilisföðurnum
sem segir ekki margt en Lilja bætir það upp með brosi, léttu spjalli, góðu kaffi
og snúðum.
Var þetta vond umfjöllun? spyr Janus hana í hálfum hljóðum.
Uss nei, gagnrýnandinn er stórhrifinn! Segir að bókin sé tímamótaverk,
svarar hún og blikkar manninn sinn en hann hnussar og lygnir augunum
þreytulega.
Við systurnar horfumst brosandi i augu en Janus veit ekki hvernig hann
á að túlka þetta.
Veðrið er alldeilis gott, segir hann. Vorið bara komið!