Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Page 49
G ö n g u l j ó ð
TMM 2017 · 4 49
hundskammir sem gelta hvellt,
það næðir um mig norðanátt,
ég nötra og á ósköp bágt!“
Ég opna gluggann upp á gátt.
Óðara en komið er inn í hús
alsæll hann tæmir mjólkurkrús,
klórar, stekkur, krafsar, hlær,
svo kemur á hann þyngri blær:
„Æ, hvað er þín veröld smá
– alstaðar rekst ég veggi á!
Að eyða – í slíkum – ævinni hnút
er ávísun á sorg og sút.“
Ég hleypi kisa aftur út.
(11. ágúst)
***
Sjáðu
Alltaf bíður þín einhvers staðar ljóð
svo anganmilt og kraftmikið og hlýtt
að heiminn sérðu allan upp á nýtt.
Alltaf lifir innra með þér glóð
sem áður fyrr var stundum kölluð „sál“
og espa má og breyta í mikið bál.
Farsæld er: að fjárfesta í innri sjóð.
Ferðumst, skoðum, lesum. Og reynum líka að sjá
það sem ekki er hægt að hneppa í skjá.
(22. ágúst)
***
Minnisgáfan
Minnið í mér, gloppótt gáfa,
ég gleymi stöðugt nöfnum páfa,
ártölum á orustum
og uppröðun á forsetum,
en öðru smærra held til haga,
hér, til skýringar, kemur saga,
fjarska smá, en í fersku minni;