Úrval - 01.12.1954, Síða 21

BRÚÐAKAUPIN
19
raunar var orðið alveg óþarft.
Það átti ekki heima í stórgerðu
andlitinu. Stúlkan líktist móður
sinni, sem var feitlagin og lág-
vaxin. Hún var hálsstutt, með
háan barm, breiðleit og svart-
hærð. En augu hennar voru
dökk og töfrandi og hún var
suðræn yfirlitum, og því var
hún talin falleg stúlka, og það
var hún sem rétti sigurvegar-
anum í hinni árlegu hjólreiða-
keppni blómvöndinn og kyssti
hann á vangann. Og svo var
hún líka ríkasta heimasætan,
hafði gengið í klausturskóla og
Iék á píanó fyrir opnum
glugga. Allir námu staðar og
hlustuðu þegar hún lét hina
undurfögru tóna Kátu ekkjunn-
ar líða yfir bæinn í kvöldkyrrð-
inni.
Þessar tvær stúlkur voru
miklar vinkonur, enda þótt
kringumstæðurnar hefðu gert
þær að keppinautum, því að
foreldrar þeirra höfðu trúlofað
þær í kross, ef svo mætti segja.
Samkvæmt ákvörðun fjölskyld-
unnar átti Marysa að giftast
Jeannot Brunet, auðugum
bóndasyni, sem var æskuunn-
usti Juliettu, en hún hafði hins-
vegar verið heitin Charlot
Grondin, tilvonandi erfingja
lögmanns bæjarins. En það
var á allra vitorði, að jiau
Charlot og Marysa höfðu litið
hvort annað hýru auga. Allir
kenndu í brjósti um ungmennin,
hristu höfuðið og veltu fyrir
sér hvernig þetta myndi enda,
Thorkel Siwerts er sænskur rit-
höfundur, búsettur i París. Hann er
bróðir hins kunna rithöfundar Sig-
frid Siwertz, en byrjaði ekki að fást
við ritstörf fyrr en um fimmtugt
og hafði bróðir hans þá gefið út
40 bækur. Fram að þeim tíma fékkst
Torkel við kaupsýslu og bjó oftast
í París. Árið 1937 kom fyrsta smá-
sagan hans, Ljusblátt,, út á prenti, en
var lítill gaumur gefinn, og liou 10
ár áður en fleiri kæmu frá honum.
En strax eftir stríðið kom út skáld-
saga eftir hann og síðan hefur hver
sagan rekið aðra. — Flestar gerast
sögur hans í Frakklandi og fjalla að
jafnaði um lifið í sveitaþorpum og
smábæjum, sem hann hefur haft náin
kynni af. Frönsk áhrif eru greinileg
í sögum hans, nöfn eins og Mau-
passant og Marcel Aym.é koma fram
í hugann við lestur þeirra. Annars
tekur Torkel Siwertz sig ekki hátíð-
lega sem rithöfund. Að eigin sögn
er megintilgangur hans að skrifa
skemmtilegar sögur — um bók-
menntagildið verði svo að fara sem
verkast vill . . .
ef feðurnir hvikuðu ekki frá
þessari miskunnarlausu ákvörð-
un sinni.
Og það gerðu þeir ekki. Þeir
hafa sennilega verið búnir að
gera skriflega samninga um
heimanmundinn fyrir löngu, og
þeim hefur ekki verið hægt að
rifta og þar sem Delprat og
Delpuech voru auk þess skyld-
ir, var ákveðið að halda sam-
eiginlegt brúðkaup einhverntíma
í júní.
Frú Grassi í Hotel de la Paix
var þegar farin að gera inn-
kaup og undirbúa brúðkaups-
veizluna, fjölda fólks hafði ver-
ið boðið og allir voru á nálum