Úrval - 01.12.1954, Blaðsíða 82

80
ÚRVAL
örfáar sekúndur þegar ég heyrði
köll fyrir aftan mig. Guði sé lof
að það var ekki skammbyssu-
skot sem ég heyrði, hugsaði ég.
Það stóðst á endum, að þegar
ég staðnæmdist við gröfina
heyrði ég fótatak fyrir aftan
mig. Líkklæðið hafði verið tekið
ofan af líkbörunum og burðar-
mennirnir voru að bera sig að
því að leggja líkið í gröf, sem
var aðeins þrjú fet á dýpt.
Lögreglumaðurinn og ég vor-
um alltof móðir til að taka upp
samræður að nýju, enda var
bersýnilega engin þörf á því.
þama lá líkið á börunum og gat
hver maður séð að það andaði,
auk þess voru augun opin og
ranghvolfdust sitt á hvað.
Ég leit sigrihrósandi á lög-
reglumanninn, en áður en mér
vannst tími til að segja nokkuð,
tóku Arabarnir upp fyrri iðju
sína, bersýnilega í þeirri trú að
við hefðum aðeins komið til að
fylgja hinum látna til grafar.
En nú tók lögreglumaðurinn
í taumana. Eins og dómari á
knattspyrnuvelli, sem stöðv-
ar leik vegna víta, gekk hann
inn í miðjan hópinn. Hlutverki
mínu var nú lokið og ég sneri
baki við hópnum og hélt í átt-
ina til hliðsins, en fylgdist jafn-
framt með því hvernig öll lík-
fylgdin komst í uppnám, málæði
og handapat eins og einungis
þekkist hjá Aröpum. Þegar ég
kom að hliðinu staldraði ég við.
Það voru þögulir og niðurlútir
syrgjendur, sem héldu út úr
kirkjugarðinum með lifandi lík-
ið á börunum í áttina til bæjar-
sjúkrahússins. Við hliðið stöðv-
aði lögreglumaðurinn líkfylgd-
ina og kom til mín til að biðja
mig afsökunar. Jafnframt sagði
hann mér, að hann hefði átt í
mestu erfiðleikum með að fá
Arabana til að hætta við að
grafa manninn.
„Hann er dauður," höfðu
þeir sagt, „toubib sagði það, og
það sem læknirinn segir hlýtur
að vera rétt. Jarðarförin er
byrjuð, greiðsla hefur farið
fram, við skulum ljúka þessu
og fara svo heim. Hvaða máli
skiptir það þó að hann rang-
hvolfi svolítið augunum og svo-
litlir kippir séu í handleggjunum
og fótunum?" Og svo bættu þeir
við þrjózkufullir: „Kjúklingar
láta miklu ver, jafnvel eftir að
hausinn hefur verið höggvinn af
beim.“
O—O—O
Góð byrjiin.
Franski leikritahöfundurinn og kvikmyndatökumaðurinn
Sacha Guitry var að því spurður hvort hann vseri fylgjandi
þeim franska kurteisissið að kyssa á hönd konu.
„Því ekki það,“ sagði Guitry brosandi, „einhversstaðar verð-
ur maður að byrja.“
— Toronto Telegram.