Úrval - 01.12.1954, Blaðsíða 103

STRÁKAPÖR
101
nokkrum dögum í Hollywood,
sveipaður skikkju, með vefja-
hött og demantskrýddan rýting
í belti, og gerðu blaðamenn mik-
ið veður útaf honum.
Jim Moran réði ráðum sínum.
Fyrst af öllu kynnti hann sér
háttu og siði hins arabiska
kóngaslekts, hirðsiði og matar-
ræði. Hann kynnti sér ferðaá-
ætlun prinsins, og komst að því
að hið konunglega föruneyti
myndi hverfa frá borginni til-
tekið kvöld — hann vildi ekki
eiga á hættu að hlaupa í fasið
á Emil Saud sjálfum. Það sama
kvöld. sveipaði Jim Moran og
þrír vinir hans sig skikkjum,
límdu á sig kjálkaskegg og lit-
uðu sig í framan. Kvaddir voru
til blaðamaður og ljósmyndari
frá fréttastofunni Associated
Press og þeim skýrt út í æsar
frá öllu, sem á döfinni var. Jim
safnaði nú saman gimsteinum
sínum — tveimur handfyllum
af fimmauraglerjum og einum
stórkostlegum mánasteini sem
kostaði hann 30 dollara og var
á að líta sem milljón dollara
demantur.
Á meðan þessu fór fram var
hringt til forstöðumanna Ciro
veitingahússins. Krónprinsinn
óskaði að koma í veitingahúsið
með föruneyti sínu og snæða
kvöldverð þá um kvöldið. Prins-
inn óskaði eftir sérstöku borði
og var tilgreint hvar það skyldi
standa. Forstöðumenn Ciro
veitingahússins unnu þess dýr-
an eið að borðið skyldi hann
fá og að gert yrði allt sem í
þeirra valdi stæði til þess að
heimsókn prinsins yrði eftir-
minnileg.
Um kvöldið staðnæmdist svo
heljarmikill skrautvagn fyrir
framan gistihúsið og tveir þjón-
ar stigu út úr honum. Þeir
skálmuðu inn í veitingasalinn
með krosslagðar hendur, litu á
aðstæður, kynntu sér einstök
atriði undirbúningsins og
ræddu við forstöðumennina.
Allt virtist vera í lagi og prins-
inn og fylgdarmaður hans komu
inn og gengu rösklega að borði
sínu. Prinsinn og fylgdarmaður-
inn settust við borðið, en þjón-
arnir tveir tóku sér stöðu fyrir
aftan þá.
Ciro veitingahúsið var þétt-
skipað nafntoguðu fólki þetta
kvöld, flestu úr kvikmynda-
heiminum, og flest af þessu
fólki lét nú háttprýði sína lönd
og leið og glápti. Jerry Wald
var þarna með hljómsveit sína
og eitt sinn er hlé varð á tón-
listinni ávarpaði prinsinn ann-
an þjónanna stuttaralega, en
sá hneigði sig og gekk að
hljómsveitarpallinum. Með mjög
svo útlendum málhreim tjáði
hann Jerry að hans konunglega
hátign langaði til að heyra
„Begin the Beguine“. Og Jerry
heyrði og hlýddi. Hljómsveitin
lék lagið, og þegar því var lokið
kinkaði krónprinsinn kolli í við-
urkenningarskyni. Svo tók hann
upp geitarskinnspung úr pússi
sínu, opnaði hann og hellti gim-