Úrval - 01.12.1954, Síða 28

26
LjRVALi
að við getum bráðlega komið
laimahækkun í kring. Við Del-
puech og hinir höfum talsverð
áhrif í bæjarstjórninni. Við skul-
um nú gleyma þessu öllu saman
og eyða ekki óþarfa orðum að
svona hégóma. — Verið þér
sælir, verið þér sælir og afsak-
ið ómakið.“
*
Engar sagnir fara af því,
hvernig foreldrafundinum lauk,
en fólk sem átti leið fram hjá
húsinu, veitti því athygli, að
ungu hjónunum var fremur
fagnað með háreysti en gleði.
Finaud stóð, þrátt fyrir allt, við
orð sín og sagði ekki frá neinu.
En í litlum bæ fréttist allt fyrr
eða síðar. Fólk hafði ákaflega
gaman af þessum tíðindum, og
flestir dáðust að Marysu og Júlí-
ettu fyrir hve snilldarlega þeim
hafði tekizt að halda framhjá
mönnum sínum fyrirfram og
skemmta sér með æskuunnust-
um sínum í heilan mánuð. Og
án þess að nokkur refsing kæmi
fyrir. Fólk skellihló auðvitað að
þeirri tilgátu, að stúlkumar
hefðu gert þetta í grandaleysi.
,,Þú getur reynt að Ijúga þessu
að einhverjum öðrum en mér.“
Þetta urðu að minnsta kosti
hamingjusöm hjónabönd, og
Marysa, sem alltaf var svo snör
í snúningum, eignaðist fyrsta
drenginn sinn nákvæmlega níu
mánuðum eftir brúðkaupið.
Háðfuglarnir í bænum reiknuðu
á fingrum sér, og þegar hún
var að aka barnavagninum og
þeir hittu hana, létu þeir ekki
hjá líða að minnast á, hve barn-
ið væri nauðalíkt föður sínum..
Ári seinna eignaðist Júlíetta
dóttur. Þegar skírnarveizlan var
haldin, sagði einn af gestun-
um, sem var eitthvað í nöp við
Delpuech, að það væri von sín
að hann ætti eftir að vera við-
staddur brúðkaup drengsins
hennar Marysu og nýfæddu
stúlkunnar. ,,Það er að vísu
langt þangað til,“ sagði hann,
,,en ég veit að við erum öll á
einu máli um, að ekki væri hægt
að hugsa sér æskilegri ráða-
hag.“
Delpuech svaraði fyrir hönd
föðurins og þakkaði hina vin-
samlegu bendingu, sem hann
kvaðst mundu leggja sér á
minni. Hann var óeðlilega byrst-
ur á svipinn, þegar tekið er tillit
til þess að hann var að halda
veizluræðu, og skyldfólkið brostí
uppgerðarbrosi undir hinum
taumlausu fagnaðarlátum, sem
brutust út eftir þessi fáu og
meinlausu orð.
Ó. B. þýddi.