Úrval - 01.12.1954, Side 64

62
tTR VALi
Hún bar kvíðboga fyrir framtíð
Sissu, en jafnframt fannst henni
óbærileg sú tilhugsun, að sagt
yrði um þær mæðgurnar: hún
er nú eitthvað undarleg þessi
dóttir hennar frú Jakobsson.
IFYRSTU var ég þeirrar
skoðunar, að frú Jakobsson
væri, eins og margar mæður, hé-
gómagjörn fyrir hönd dóttur
sinnar. Börnin eru oft beinir
fulltrúar okkar sjálfra. Að
minnsta kosti mátti sjá, að frú
Jakobsson var mjög viðkvæm
fyrir dómum nágrannanna. En
gremja hennar í garð dótturinn-
ar var svo mikil, að erfitt var
að trúa, að þetta væri eina or-
sökin.
Það var líka einhver mótsögn
í þessu öllu. Frú Jakobsson var
nefnilega að öðru leyti mjög
geðþekk kona, bæði í útliti og
framkomu, góðlynd og skiln-
ingsfull. Það kom ekki heim við
það, að hún væri köld og harð-
lynd eða hataði Sissu, eins og
gremja hennar benti til. Ævi-
saga hennar gaf mér að nokkru
leyti skýringuna.
Frú Jakobsson var lukkulega
gift eins og það er kallað, og var
aðeins 19 ára þegar hún giftist.
Á þeim árum var hún eftirsótt
og skemmti sér mikið, sannkall-
að hamingjubarn. Hún var
eftirlæti föður síns. Hann var
mikið að heiman og liðu stund-
um mánuðir án þess hún sæi
hann, en þegar hann var
heima, var hún honum eitt og'
allt. Móðirin var alveg í skugg-
anum. Þegar frú Jakobsson
giftist var hamingja hennar
fullkomnuð. Og ekki minnkaði
hún við fæðingu dótturinnar.
Þau hjónin höfðu ekki ætlað sér
að eignast barn strax, en njóta.
lífsins tvö ein. En það urðu
þeim engin vonbrigði þegar hún
varð ófrísk, og eftir að dóttirin
fæddist var lífið fegurra en
nokkru sinni fyrr. Nú skeði.
margt samtímis. Hún vildi leika,
sér að Sissu, vildi helzt hafa
hana sem lengst á brjósti,.
en læknirinn lagði blátt bann
við að hún hefði hana lengur
en 20 mínútur á brjósti í einu
og varaði hana við að dekra
alltof mikið við barnið. Hún
fylgdi þessum reglum trúlega,
því hún vildi vera góð móðir.
Brátt fór að bera á því að Sissa
vildi ekki brjóstið, hún lagði
af og hætti að þrífast. Byrjað
var að gefa henni með brjóstinu,.
en það stoðaði lítið. Úr þessu
varð eilíft stríð milli mæðgn-
anna.
Um sama leyti fékk maður-
inn nýja atvinnu, sem var betur
launuð. En sá böggull fylgdi
skammrifi, að hann var í burtu
alla vikuna, aðeins heima á helg-
um. Móðirin var ein með telp-
una, sem hún átti í sífelldu
stríði við. Og þegar svo maður-
inn var heima, gat hún ekki al-
mennilega notið samvistanna
við hann, því að stríðið við
Sissu út af lystarleysinu mæddi