Úrval - 01.12.1954, Blaðsíða 39

Kinn kunnasti blaðamaður Bamlaríkjanna
hefur heimsótt Marokkö og lýsir
hér landi og þjóð.
Nútíð og fortíð í Marokkó.
Grein úr „Reader’s Digest“,
eftir John Gimther.
EG hef heimsótt næstum öll
lönd Múhammeðstrúar-
manna í heiminum, en hvergi
hefur mér fundizt andrúmsloft-
ið jafnþétt og innilokað og í
Marokkó. Það er dularfullt land,
sem ekki lætur hraða og breyt-
ingar nútímans hafa áhrif á sig.
Hér andar á móti manni kjarni
arabískrar menningar að fornu
og nýju.
Marokkó skiptist í þrjá hluta:
Franska Marokkó, sem er rúm-
ir 400.000 km- að stærð og hefur
um 9 milljónir íbúa; Spænska
Marokkó, sem er lítil sneið,
gegnt Gíbraltar og telur um
milljón íbúa; og borgin Tangier
með næsta umhverfi, sem er
alþjóðlegt svæði og telur um
170.000 íbúa.
Frumbyggjar Marokkó voru
Berbar, en um uppruna þeirra
er ekki vitað. Því næst komu
Fönikíumenn, aðallega kaup-
menn, og á eftir lögðu Rómverj-
ar undir sig landið, þá Arabar
og seinast komu Spánverjar,
Portúgalar og Frakkar til sög-
unnar. Nú er arabíska aðallega
töluð í landinu.
Amerískir hermenn, sem
sendir voru til Norður-Afríku í
stríðinu, fengu í hendur leiðar-
vísi um það, hvernig þeir ættu
að umgangast Araba. Þær regl-
ur, þótt einfaldar séu, veita
nokkra innsýn í lifnaðarhætti
Araba: Varizt að taka of þétt
í hönd Araba; þeir hafa fíngerð-
ar hendur og hafa óbeit á
hjartanlegu handtaki. Arabar
borða ekki svínakjöt, og þegar
þeir bjóða gesti heim til sín,
ætlast þeir til að hann fari þeg-
ar hann hefur drukkið þriðja
tebollann eftir máltíð. Gerið
ekki tilraun til að nálgast arab-
ískan kvenmann eða taka af
henni andlitsblæjuna. Skerið ekki
innlent brauð með hníf, en brjót-
ið það með höndunum. Arabísk-
ir drengir kunna ekki að beita
hnefum í áflogum. Arabar
reykja, en ef þeir eru sanntrú-
aðir, drekka þeir ekki áfengi.
Arabar hafa mikinn áhuga á
ástarmálum, eins ag aliir, sem
lesið hafa Þúsund og eina nótt,
vita. Þetta má einnig sjá í al-
gengum málsháttum, t. d.:
„Silkið var fundið upp svo að