Úrval - 01.06.1962, Qupperneq 69

Úrval - 01.06.1962, Qupperneq 69
HANN DÓ STANDANDI 77 í honum er gull og grjót. — Hann getur unnið mein og bót.“ Þess verður að geta í þessu sam- bandi, að ærið erfitt er að gera sér grein fyrir og lýsa persónugerð einstaklingseðlisins — ekki sízt þegar um aðalsmann er að ræða, slíkan sem Halldór á Rauðamýri. Persónugerð eða karakter tveggja mikilmenna getur verið ærið ólík, jafnvel þótt skyidmenni séu: „Aldrei er sama sinnið hjá tveim, þótt sama glysi þeir báðir flíki“ — segir Einar skáld Benediktsson. En eins er þó ávallt að gæta með ein- staklinginn, mikilmennið og aðals- manninn, að hann vex og þroskast að vísdómi, sérþekking, dómgreind og kænsku meðan samfélagið held- ur heimsku sinni óskertri. — Þess vegna er það krossinn, gálginn, bál- ið eða eiturbikarinn, sem að gagni mátti verða á sínum tíma, og ef til vill enn, gegn ofvitrum einstak- Iingum eins og Sókratesi eða sjálf- um Jesú, svo einhverjir séu nefnd- ir, sem ekki áttu jarðnesk auðæfi, en voru hins vegar óánægðir með samfélagið og vildu betrumbæta það. Aflífun þessara manna nefnir heimurinn fórn eða friðþæging, — enda þótt það sé öfugmæli. En Halldór átti Rauðamýri, í orði kveðnu að minnsta kosti, enda þótt hann væri hugsjóna- og fram- kvæmdamaður og eitthvað skuld- ugur að sjálfsögðu. En húsbóndi var hann á sínu heimili, já, — allt til æviloka, þar kom enginn ann- ar til greina. Eftirfarandi hugsun flaug mér því oft í hug á mínum ungdóms- árum, er ég heyrði Halldór tala: Skyldu menn hlusta á Halldór halda ræðu ef hann ætti ekki Rauðamýrina og væri þar ekki ó- háður húsbóndi á sfnu heimili? Enn- þá get ég ekki svarað þeirri spurn- ingu. En mér fannst þá, að Halldór mundi hafa þagað og ekkert sagt, hefði hann ekki átt Rauðamýri. Það hafa verið mér heilabrot, oft og tíðum er ég eltist, hvað það var í ræðu þessa málstirða manns, er vakti þessa óskiptu athygli allra þeirra er á hann hlýddu. Ég hygg að það hafi aðallega verið eftir- farandi: Halldór talaði aldrei fyrir sjálfan sig eða sinn eigin hag. Líf hans sjálfs kom málefni ræðunnar lítið við, að því er virtist, og ekki held- ur skoðanir hans, frekar en hann væri sjálfur áhorfandi. Ræðuefnið eitt út af fyrir sig var látið tala og túlka viðhorfið. Þess vegna fannst hverjum og einum er á hlýddu, að ræðumaður væri að tala fyrir þeirra munn, frá þeirra eigin brjósti, en ekki fyrir sjálfan sig. Halldór var ekkert að flýta sér að komast að kjarnanum. Og mál- reifun hans gat orkað tvímælis. Oft var eins og hann tæki útúr-
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144
Qupperneq 145
Qupperneq 146
Qupperneq 147
Qupperneq 148
Qupperneq 149
Qupperneq 150
Qupperneq 151
Qupperneq 152
Qupperneq 153
Qupperneq 154
Qupperneq 155
Qupperneq 156
Qupperneq 157
Qupperneq 158
Qupperneq 159
Qupperneq 160
Qupperneq 161
Qupperneq 162
Qupperneq 163
Qupperneq 164
Qupperneq 165
Qupperneq 166
Qupperneq 167
Qupperneq 168
Qupperneq 169
Qupperneq 170
Qupperneq 171
Qupperneq 172
Qupperneq 173
Qupperneq 174
Qupperneq 175
Qupperneq 176
Qupperneq 177
Qupperneq 178
Qupperneq 179
Qupperneq 180
Qupperneq 181
Qupperneq 182
Qupperneq 183
Qupperneq 184
Qupperneq 185
Qupperneq 186
Qupperneq 187
Qupperneq 188
Qupperneq 189
Qupperneq 190
Qupperneq 191
Qupperneq 192

x

Úrval

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.