Úrval - 01.05.1968, Side 108

106
URVAL
St. Pálskirkja brennur.
í loft upp og þutu frá veggjunum
líkt og fallbyssukúlur, enda vógu
sum stykkin 100 pund. Bráðið blý
rann yfir brotnar grafir og dýr-
lingamyndir á gólfinu og myndaði
flóð, sem rann út um kirkj udyrnar
stór stykki af múrhúðun sprungu
og niður hæðina, þangað til gang-
stéttirnar urðu rauðglóandi.
Mikill mannfjöldi hafði safnazt
saman í tiltölulega öruggri fjar-
lægð frá kirkjunni, nokkur hundr-
uð fetum í burtu. Skyndilega komu
þeir konungurinn og bróðir hans
þeysandi þar að á gæðingu n sín-
urn. Þeir virtu einnig kirkjuna fyr-
ir sér, og nú tóku stórir hlutar
kirkjunnar að riða. Síðan hrundu
þeir, svo að það sást inn í eldvít-
ið inni fyrir. John Evelyn varð
sjónarvottur að þessu eldvíti og
lýsti því síðar með þessum orðum:
„Ekkert nema almætti Guðs gat
stöðvað logana, því að hjáip mann-
anna var til einskis.1
Nú hafði eldurinn teygt sig yfir
borgarmúra Cityhverfisins og æddi
áfram í vesturátt. Eldi rigndi nið-
ur yfir Ludgatehæð, og logarnir
æddu eftir Fleetstræti, en í White-
friars loguðu hóruhúsin og subbu-
krárnar eins og sprek. Eldurinn
æddi niður eftir Magpie Alley og
Primrosehæð, svo að flækingar og
vasaþjófar urðu að yfirgefa bæki-
stöðvar sínar. Síðan lagði eldur-
inn leið sína inn í Temple, og brátt
kváðu við aðvörunarmerki í West-
minster.
En klukkan 11 þá um kvöldið,
einmitt þegar eldurinn hafði náð
hámarki, byrjaði að draga úr
storminum.
HINN „MIKLl ELDUR'*
DEYR ÚT
Loks kom að því. að það tókst
að yfirbuga eldinn í Fleetstræti, og
alla nóttina var háð örvæntingar-
full barátta til þess að hefta frek-