Úrval - 01.05.1968, Síða 127

HRÆÐILEGU MENNIRNIR TÍU .
125
ins. Á hverju skrifborði eru tveir
símar, annar svartur, en símtöl í
honum fara í gegnum skiptiborð-
ið, en hinn er notaður af sérstök-
um sögusmettum í myrkraheimum
Lundúnaborgar. Þannig berast lög-
reglunni oft mjög gagnlegar upp-
lýsingar.
Sérhver hinna „hræðilegu
manna“ hefur einnig tvenns konar
starf. Hver þeirra er yfirmaður
einhverrar sérdeildar, sem fæst við
vissa tegund afbrota, allt frá pen-
inga- og skjalafalsi til verðbréfa-
og hlutabréfasvika. En hitt starfið
er á sviði mannaveiða.
Sérhver hinna „hræðilegu
manna“ hefur sín sterku einstakl-
ingseinkenni í starfi sínu, og má
segja, að þetta sé einn þeirra þátta,
sem skipa Morðdeildinni alveg sér-
stakan virðingarsess. Þegar þeir
eru ekki við störf sín, virðast þeir
hver öðrum líkir. Þeir virðast
ósköp líkir öðrum miðaldra mönn-
um, sem safnast saman í sinni
vissu krá með pípu i munninum
til þess að fá sér glas af öli. En
það er öðru máli að gegna um þá,
þegar þeir eru að starfi. Störf
þeirra einkennast af séreinkennum
hvers um sig. Þar eru þeir ger-
ólíkir hver öðrum. Einn afbrota-
maðurinn lýsti þessari staðreynd
mjög vel með orðum þessum: „Þó
að þeir notuðu allir sama rak-
spíritusinn, þá mundi hann samt
lykta sitt með hverju móti á þeim
öllum.“ Þeir eru frá 43 til 51 árs
að aldri og hafa allt að 3000 sterl-
ingspunda laun á ári.
Frægasta tækið, sem Morðdeild-
in notar við störf sín, er hin svo-
kallaða „Morðtaska“. Það er leð-
urtaska, sem hefur að geyma heil-
mikið samsafn af alls kyns tækjum,
allt frá hitamælum til þess að mæla
jarðvegshita til gipsupplausnar til
þess að nota við að taka fótaför.
Aðstoðarmaðurinn ber tösku þessa
á morðstaðinn, en taska þessi er
eins konar flytjanleg rannsóknar-
stofa, sem gerir leynilögreglumann-
inum fært að framkvæma vísinda-
lega rannsókn á sjálfum morð-
staðnum.
„Mál banvæna fótaþrimilsins"
leystist eingöngu fyrir þá stað-
reynd, að unnt reyndist að nota
innihald „Morðtöskunnar“ tafar-
laust á sjálfum morðstaðnum.
Ráðizt hafði verið á nokkrar stúlk-
ur á allöngu tímabili í hverfi einu
í Suður-Lundúnum, er þær voru
á gangi um skógivaxið svæði. Að
lokum fór svo, að árásarmaðurinn
særði eina stúlkuna svo, að hún
lézt. Og þá var sent eftir einum af
„Hræðilegu mönnunum tíu“.
SÁ EINI,
SEM GRRUNAÐUR VAR
Francis Carlin yfirlögregluþjónn
í leynilögreglunni var svo heppinn,
að hann fékk tækifæri til þess að
rannsaka morðstaðinn nákvæmlega,
áður en hróflað hafði verið við
nokkru þar. Þar fann hann tvenn
fótaspor. Það voru fótaför árásar-
mannsins og stúlkunnar. Það var
augsýnilegt, að stúlkan hafði varizt
af öllu afli, og hafði þetta verið
hörð viðureign, því að hælarnir á
skónum hennar höfðu grafizt djúpt
ofan í jarðveginn. Carlin fann einn-
ig svolítinn samansnúinn vírbút,