Úrval - 01.05.1968, Page 128

126
ÚRVAL
sem lá þar í grasinu. Gipsmót voru
tekin af báðum íótaförunum, ein-
mitt rétt áður en það skall á storm-
ur, sem hefði örugglega máð þau út.
Vírbúturinn beindi för Carlins að
verksmiðjunni, þar sem hann var
framleiddur. Og þar fann hann ung-
an mann, sem var nokkuð einkenni-
legur útlits. Andlit hans var allt út-
klórað, og var erfitt fyrir manninn
að gefa skýringu á því. Það leit út
fyrir, að mikil átök hefðu átt sér
stað á morðstaðnum, og því hafði
Carlin dottið í hug, að stúlkunni
kannske tekizt að veita árásarmann-
inum einhverja áverka, það vantaði
líka eina tölu á yfirfrakka þessa
unga manns, en sagt var, að hann
hefði fest hann á með vírbút úr
verksmiðjunni.
Með þessi sönnunargögn að vopni,
spilaði Carlin út trompi sínu. Og
trompið var gipsmótið af fótaförum
árásarmannsins. Ungi maðurinn
neitaði að vísu að eiga skó, sem
væru af sömu stærð og sólafarið.
En hann hafði gleymt einu atriði,
stórum þrimli á hægri fæti sínum,
sem hafði myndað dæld í slitinn
skósólann, þannig að það gúlpaði
svolítil bunga niður úr honum. Og
hún var af nákvæmlega sömu stærð
og dældin í gipsmótinu. Morðinginn
játaði, þegar hann varð að horfast
í augu við þetta sönnunargagn.
Mennirnir í Morðdeildinni vinna
til skiptis á vöktum allan sólar-
hringinn hvern einasta dag ársins.
Þeir taka málin fyrir, eftir því hver
er á vakt hverju sinni, þegar til-
kynnt er um nýtt morðmál. Maður-
inn, sem er á verði, má aldrei vera
í burtu frá símanum í meira en 10
mínútur í einu, og við skrifborð
hans stendur alltaf tilbúin ferða-
taska, svo að hann geti haldið í
ferðalag samstundis, ef þörf krefur.
Menn þessir eru reiðubúnir að koma
til hjálpar hverju því lögregluliði í
Bretlandi eða brezku samveldis-
löndunum, sem fer fram á aðstoð
þeirra.
Einn snjallasti maðurinn, sem
nokkurn tíma hefur starfað í Morð-
deildinni, er Jack Mannings. Fáir
hafa heldur sýnt meiri nákvæmni
og þolinmæði en hann. Þetta er
myndarlegur, gráhærður maður,
gæddur ríkri kímnigáfu og miklum
persónutöfrum. Þegar hann hefur
unnið að rannsóknum, hefur hann
ætíð farið eftir þessum boðorðum:
„Rannsakaðu allt, taktu hvern hlut
upp, hristu hann, þefaðu af hon-
um... og legðu allt útlit hans á
rninnið." Starf Mannings í málinu
„Líkið, sem var of heitt“, er dæmi
um snilldarlega rannsókn, er ein-
kenndist af geysilegri nákvæmni og
þolinmæði og stórsnjallri ályktun-
arhæfni.
í byrjun leit þetta út eins og
ósköp venjulegt mál. Síðdegis rign-
ingardag nokkurn að haustlagi var
Mannings falið að rannsaka morð,
sem framið hafði verið á afskekktu
býli í Wales. Húsmóðirin þar hafði
verið myrt. Þegar maður hennar
kom heim úr vinnunni, en hann
vann í járnsteypu, sem var í 11
kílómetra fjarlægð frá heimili hans,
kom hann að konu sinni látinni í
rúminu. Værðarvoðirnar í rúminu
voru breiddar kyrfilega yfir hana,
alveg upp að höku. Hann hafði reynt
að vekja hana, en þá hafði hann