Úrval - 01.11.1968, Blaðsíða 10

,8
ÚRVAL
fjörur og þeir fara höndum um.
Ég hef skoðað flest byggða-
söfn landsins. Þau geyma mikinn
menningararf. — Þeir munir eru
mannaverk. — En við megum
heldur ekki spilla því, sem landið
gaf okkur, auði íslenzkrar nátt-
úrufegurðar og sérkennum. Við er-
um fátæk af fjármagni, en við er-
um rík af náttúruauð. Okkar er
að forvalta þann arfinn með for-
sjá. Þar eiga allir landsmenn mik-
ið og margbrotið verk fyrir hönd-
um. Við þurfum helzt að eignast
að minnsta kosti einn þjóðgarð í
hverjum landsfjórðungi og fjölda
opinna útivistarsvæða. Við þurfum
að koma á aukinni ferðamenningu
og bættri umgengni á tjaldstöðum.
Náttúruverndarsj ónarmiða þarf að
gæta í ríkara mæli við skipulagn-
ingu landsbyggðarinnar og í vega-
gerð. Við verðum auk nýrra laga
um náttúruvernd að setja lög um
byggingu sumarbústaða. Setja þarf
skrá yfir þau landssvæði og nátt-
úrufyrirbæri, sem ber að friða, að
vísu á mismunandi hátt, sum hver
vegna náttúrufegurðar, önnur sök-
um fágætis og enn önnur með til-
liti til vísindalegrar þýðingar
þeirra. — Það þarf að vekja áhuga
skólaæskunnar fyrir náttúruvernd
og gera efninu skil í náttúrufræði-
kennslubókum. Ungmennafélög,
skátafélög og önnur æskulýðssam-
tök ættu að taka náttúruvernd á
stefnuskrá sína. Almenn náttúru-
verndarfélög þyrfti einnig að stofna
sem víðast um landið.
Margt fleira mætti upp telja, en
hér verður látið við sitja, því að
greinarkorni þessu er ekki ætlað
að gera náttúruverndarmálunum
tæmandi skil, enda ógerlegt í svo
stuttu máli. Tilgangurinn er líka
fyrst og fremst að vekja áhuga
landsmanna fyrir þeim og benda á
aðsteðjandi hættur.
Náttúruvernd er jákvæð stefna.
Henni er ekki beint gegn neinu
nema því, sem stuðla kann að eyð-
ingu náttúruverðmæta landsins.
Náttúruvernd er því ekki andvíg
ræktun landsins, ekki heldur skóg-
rækt eða sandgræðslu, ef náttúru-
verndarlögmál eru ekki brotin við
slíkar aðgerðir. Náttúruvernd hefur
þann einan tilgang, að vernda nátt-
úru landsins, svo að þjóðin megi
öll njóta hennar í sem ríkustum
mæli. Og í tækniþjóðfélagi nútím-
ans er þess meiri þörf en nokkru
sinni fyrr.

Leikritaskáldið og rithöfundurinn Thornton Wilder, sem hefur eytt
miklum hluta ævi sinnar við að rannsaka horfna menningu fyrri alda,
álitur, að maður ætti ekki að eyða miklum tíma i að hugsa um eigin
fortíð: „Ég þurrka allt út, jafnóðum og það gerist,“ sagði hann eitt
sinn. „Ég hlakka alltaf svo mikið til þess, sem er ókomið, að ég man
aðeins óglöggt það, sem er liðið.“
Hal Boyle, AP.