Úrval - 01.11.1968, Blaðsíða 52

50
ÚRVAL
og á þeim árum var Einar H. Kvar-
an þar eitt sinn árlangt, og þar lauk
hann við skáldverk sitt Sögur Rann-
veigar.
Árið 1927 keypti Björgúlfur Ól-
afsson læknir Bessastaði fyrir 120
þúsund krónur, og þar skrifaði hann
bók sína frá Malajalöndum, um dvöl
sína á Jövu og Borneó.
1940 keypti Sigurður Jónasson
lögfræðingur og fyrrum forstjóri
Tóbakseinkasölu ríkisins Bessastaði,
sem hann ætlaði til búrekstrar og
verksmiðjurekstrar. Gerði hann
miklar jarðabætur, og urðu Bessa-
staðir mikil bújörð í tíð hans.
Þegar ríkisstjóraembætti var
stofnað árið 1940, var nokkur óvissa
um það, hvar ríkisstjóri skyldi búa.
Þá kom fram sú tillaga, að ríkis-
stjóri sæti að Bessastöðum. Hermann
Jónasson forsætisráðherra spurðist
þá fyrir um það hjá eigandanum,
hvort hann vildi selja Bessastaði til
þessara nota. Sigurður Jónasson
bauðst þá til að afhenda ríkinu
Bessastaði að gjöf, og var því boði
tekið.
Síðan 1944 hafa Bessastaðir á
Álftanesi verið aðsetur forseta ís-
lands, herra Sveins Björnssonar og
herra Ásgeirs Ásgeirssonar. Þang-
að hefur verið litið með virðingu
og stolti.
Aðalheimild: Vilhjálmur Þ. Gísla-
son: Bessastaðir, Reykjavík 1947.
„Da capo“.
Vinur minn var að ganga að eiga konu, sem átti tvö börn frá fyrra
hjónabandi. Krakkarnir, sem voru 4 til fimm ára gömul, voru hinir
mestu órabelgir, og voru þau viðstödd athöfnina með ömmu sinni.
Þegar hjónavígslan var í þann veginn að byrja, heyrði ég ömmu gömlu
segja: „Ef þið krakkarnir setjizt ekki og hegðið ykkur eins og mann-
eskjur, s'kal ég ekki taka ykkur með mér í næsta skipti!“
Danny M. Peters.
Tímans tönn.
Tíminn hafði sannarlega herjað á gamla gagnfræðaskólaárganginn
sem safnaðist á 25 ára brottskráningarafmæli sínu í gistihúsi einu í
Omaha. Undrunarhróp kváðu við í salnum, þegar við þekktum hvert
annað af nafnspjöldum, sem við bárurn i barminum, en á spjaldinu
var mynd af okkur, sem tekin hafði verið, þegar við útskrifuðumst.
Skyndilega kom ég auga á andlit í fjarska, sem, ég þurfti ekkert nafn-
spjald til þess að þekkja.
„Rudy!“ hrópaði ég og tróðst áfram til hans. „Þú hefur bara ekkert
breytzt."
„Jæja, var það ekki?“ sagði hann íbygginn og hneigði sig fyrir mér.
Og svo tók hann ofan hárkoiluna.
Nancy Schwieder.