Úrval - 01.11.1968, Blaðsíða 107

LIFANDI DAUÐI TIL SÖLU
105
væri þjófur og uppljóstrari, sem
var hálfu verra. Frankie vissi, aS
hegningin fyrir slíkt var dauðinn
sjálfur. Þess vegna hitti hann Pinto
vikulega og talaði við hann.
„Hvað er í fréttum?" spurði Pinto
þegar Frankie gekk að borðinu hans
á kaffihúsinu.
Frankie var þögull sem snöggvast,
og Pinto gerði sér grein fyrir því,
að hann var að reyna að ákveða,
hvort hann ætti að skýra frá vitn-
eskju, sem hann bjó yfir, eða láta
það vera. Hann mundi örugglega
aldrei skýra frá þeirri vitneskju,
ef hún snerti hans eigin glæpaflokk.
En hann mundi álíta slíkt öruggt,
ef slóðin lægi þannig burt frá hon-
um sjálfum og klíkunni, sem hann
tilheyrði, burt til annarra veiði-
svæða.
Pinto herti tökin á honum. „Jæja
þá,“ sagði hann hryssingslega. „Ég
get ekki haldið hlífisskildi yfir þér
að eilífu. Húsbóndinn er farinn að
þjarma að mér. Þú verður að veita
okkur einhverjar upplýsingar, ella
mun þitt mál nú verða tekið fyrir
og hafa sinn gang.“
„Jæja þá, allt í lagi,“ svaraði
Frankie. „Ég' heyrði um náunga
einn í vikunni sem leið, og hann á
að hafa tapað heldur betur í poker-
spili. Einn af strákunum sagði mér
frá honum. Hann segir, að hann
verzli með lyf í Philadelphiu.“
„Heyrðirðu nafn þessa náunga?“
„Já, Jimmy Sicardo. Hann rekur
einhvers konar klúbb í hverfinu
Litla Ítalía í Philadelphiu.“
„Er það nokkuð fleira, sem þú
getur sagt mér um hann?
„Nei, ekkert fleira.“
Pinto fórnaði höndum með fyrir-
litningarsvip. „Og þú býst við því,
að ég fari að elta einhvern náunga
vestur í Philadelphiu? Ég vil fá að
vita, hvað er á seyði á þínu svæði.
Þú verður að. komast að einhverju
fyrir mig hérna í New York.“
Pinto var í raun og veru harð-
ánægður með þessar upplýsingar.
Hann ætlaði sér að halda áfram að
þjarma að Frankie, þangað til hann
vísaði honum veginn til húsbónda
hans í Austur-Harlem, annaðhvort
af frjálsum vilja eða af misgáningi.
En hann vissi vel, að það var um
að ræða starfsfélaga hans í Phila-
delphiu, sem mundi áreiðanlega
langa til að vita um Jimmy Sicardo.
GILDRA FYRIR
MILLIGÖN GUMANN
Sá, sem vill selja heroin, verður
að finna einhvern, sem er reiðu-
búinn að kaupa vöruna. Og kaup-
andinn þarf einnig að finna selj-
anda. Þetta er lögmál, sem gildir í
eiturlyfjaviðskiptum. Og hlekkur,
sem þörf er á til þess að tengja þá
saman, er kallaður „tengiliðurinn“.
James Sicardo var einn bezti
tengiliðurinn í gervallri Philadel-
phiu. Hann var framkvæmdastjóri
einkaklúbbs, þar sem misindismenn
innan Mafiunnar og í tengslum við
hana gátu safnazt saman, svo að
lítið bæri á án þess að þurfa að
óttast nokkuð. Sicardo þekkti þá
alla.
Síðdegis dag nokkurn sat Sicardo
við skrifborð sitt og starði á gest
einn, sem sat hinum megin við
borðið. Hann hafði kynnt sig sem
Mike Telano og sagðist vera eitur-