Úrval - 01.11.1968, Blaðsíða 116

114
ÚRVAL
götusalana, sem selja beint til eitur-
lyfj aneytendanna. Hann fékk stöð-
ugar birgðir af heroin frá Angie, og
í þeim frumskógi þar sem þetta
hvíta duft er dýrmætara en gull,
dafnaði hann og auðgaðist betur en
nokkru sinni fyrr.
Nafn hans var að eins konar goð-
sögn í Harlem og jafnvel handan
landamæra svarta einangrunar-
hverfisins. Hann kom aldrei nálægt
hinum venjulegu viðskiptavinum
strætanna, ofstopafullum táningum,
viðvaningum eða auðnuleysingjum,
sem keyptu 5—6 korn af heroini á
5 dollara skemmtinn. Georgiu-Jack
leit ekki við öðrum en forföllnum
eiturlyfjaneytendum, sem notuðu að
staðaldri aðeins stóra skammta.
Hann hafði sérhæft sig í 25 dollara
pokum, sem innihéldu 7 grömm af
heroini eða 55 korn. Þetta gekk
undir nafninu sprengiefni eða cLína-
mít á meðal eiturlyfjaneytendanna.
Styrkleiki þess var oft tvöfaldur
á við það heroin, sem aðrir buðu
til sölu.
Starfslið Georgiu-Jacks taldi 20—
40 manns. Var þar um að ræða
götusala. Þeir höfðu allir verið
vandlega valdir og þjálfaðir af
helztu aðstoðarmönnum Jacks, þeim
Clee og Skeetch. Skeetch hafði ver-
ið í fangaklefa með Jack áður fyrr
og hafði hann drepið fleira fólk en
hann gat munað. Jack vildi heldur
kvenfólk sem götusala, harðar,
spilltar konur, sem voru samt lík-
legri en eiturlyfjaneytendur af karl-
kyninu til þess að vinna heiðarlega
fyrir borgun og þá vernd, sem eitur-
lyfjahringurinn veitti þeim.
Launin voru góð, þ.e. 20% sölu-
laun af hverjum 25 dollara poka.
Allir götusalarnir hittun annaðhvort
Clee eða Skeetch á hverjum degi
vikunnar, og um leið voru þeim af-
hentir peningarnir, sem inn höfðu
komið daginn áður. Fyrir hverja 20
dollara, sem götusalinn afhenti
þeim, gat hann fengið annan poka,
sem selja átti á 25 dollara. Það var
búizt við því af hverjum götusala, að
hann seldi ekki færri en 20 poka á
dag. Sumir seldu 50 eða 60 poka
á dag.
Hvað heroin snertir, eru mörkin
milli glæps og lagayfirtroðslu mjög
greinileg samkvæmt lögum þeim,
sem gilda í New Yorkfylki. Þar má
ekki muna nema einum áttunda úr
únsu eða um 4 grömmum. Þess
vegna var lögð rík áherzla á það
við götusalana, að þeir bæru ekki
nema einn oka á sér í einu. Það
var brýnt fyrir þeim, að þýðingar-
mesta reglan væri sú að hafa eins
lítið af eiturlyfjum í fórum sínum
hverju sinni og frekast væri unnt.
„Felið vöruna einhvers staðar,“
sagði Jack við þá. „Takið við pen-
ingunum af kaupendunum, og segið
þeim svo, hvar þeir eigi að nálgast
pokana.“
Sérhver götusali hafði nafn og
símanúmer lögfræðings og manns,
sem var reiðubúinn að fá þá lausa
gegn greiðslu tryggingarfjár, ef
ske kynni að um handtöku yrði
að ræða. Báðir þessir menn voru
launaðir starfsmenn Georgiu-Jacks.
Sá, sem sjá átti um greiðslu lausn-
artryggingarfj ár, lagði það jafnan
fram án minnstu tafar. Og lögfræð-
ingurinn varði hinn ákærða. Og allt
var þetta götusalanum að kostnað-'