Úrval - 01.11.1968, Blaðsíða 40

I byrjun nœsta áratugs er búizt við
að til þess að fullnægja þörfinni
á vinnandi kvenfólki til starfa
í verksmiðjum og skrifstofum, muni
vanta einar 200.000, og sé þó ekki
gert ráð fyrir aulcningu iðnfyrirtækja
eða breytmgu á skólagöngutíma.
Húsmæður
sem vinna úti
Svo er sagt að konur
vilji láta ganga eítir
sér, og í þeim efnum
séu giftar konur engin
undantekning. Sé þetta
rétt, þá má segja að iðnaðar- og
verzlunarfyrirtækin í Bretlandi
hafi á undanförnum áratugum veitt
kvenfólkinu meira en lítið af því
sem það óskar sér. Það hefur verið
skortur á karlmönnum til vinnu, og
þar sem ungar stúlkur og nýráðn-
ar hverfa mjög margar frá starfi,
—hefur mjög verið sótzt eftir hin-
um giftu konum til ýmissa starfa,
— og verið tekið opnum örmum ef
svo mætti segja. f byrjun næsta
áratugs er búizt við að til þess að
fullnægja þörfinni á vinnandi
kvenfólki til starfa í verksmiðjum
og skrifstofum, muni vanta einar
200.000, og sé þó ekki gert ráð fyrir
aukningu iðnfyrirtækja eða breyt-
ingu á skólagöngutíma.
Þegar þessi straumur kvenna til
launaðra starfa var að byrja, gerðu
blöðin sér mat úr því. „Lykla-
kippu-börnin“ var talað um, sem
urðu að sjá um sig sjálf þegar þau
komu heim og elda ofan í sig, vegna
þess að, móðirin var úti að vinna.
Þau voru gerð að hetjum í sorgar-
sögum um einstæðingsskap. Óknytt-
ir unglinga voru einnig kenndir því
að mæðurnar unnu í verksmiðjum
og skrifstofum og sáu varla börn
sín. Síðan var farið að taka upp
hanzkann fyrir „vellaunaðar“ gift-
ar konur, og tóku margir mennta-
menn í þann streng og vísuðu til
rannsókna sinna.
Ein slík athugun, sem gerð var
við háskólann í Chicagó, var talin
sýna að ánægja í hjónabándi væri
38
Shell Magazine