Úrval - 01.11.1968, Page 39

DÝRASÝNINGAR í SIRKUS
37
Fyrst er hesturinn vaninn á að
stökkva gegnum hringinn, án þess
að nokkur pappír sé á honum, en
síðan er pappírssnifsum fest við
hann og þeim fjölgað smám saman
og hesturinn æfður jafnframt. Loks
er pappír strengdur fyrir allan
hringinn og hesturinn stekkur í
gegnum hann eins og ekkert væri.
Það er farið að á sama hátt með
logandi hringinn. Menn tendra lít-
inn eld fyrst á hringnum, og tigr-
isdýrið, ljónið eða björninn læra af
reynslunni. að það er ekkert hættu-
legt að stökkva í gegnum hann. Síð-
an er atriðið æft, unz dýrið stekkur
hiklaust, þó að allur hringurinn
logi. Það er í rauninni furðulegast,
að dýrið skuli geta lært þetta.
☆
Á VÆNGJUM TÓNANNA
Hljómsveit Dukes E'llingtons lék eitt sinn á hljómlistarhátíð utan-
húss í Stony Brook í New Yorkfylki. Meðan hljómsveitin var að leika
lagið „Sivo yndisleg þruma", flaug lítil flugvél með mjög háværa vél
svo lágt yfir svæðið, að hún truflaði hljómsveitarleikinn. Þá skipti
Duke um hraða og takt og lét tónlistina laga sig eftir hinum trufl-
andi hávaða flugvélarinnar, þannig að hann virtist stjórna flugvél-
inni ekki siður en hljómsveitinni.
Siðar sagði einn af áheyrendum við Duke: „Stjórn þín á hljóm-
sveitinni er alveg stórkostleg. En hvernig gaztu komið því þannig fyrir,
að fiugvélin flygi þarna yfir á alveg nákvæmlega réttum tíma?“
„Ja“, svaraði Duke, „við skoðum okkur sem frumstæða listamenn.
Við notum hverju sinni þau efni og tæki, sem okkur bjóðast."
, , Leonard Feather.
FLJÚGANDI TERTUR
Kanadiski tundurspillirinn, sem flytja átti hina konunglegu gesti
yfir til Vaneouvereyju við vesturströnd Kanada, hreppti storm á leið-
inni. Áhöfnin lagði sig því alla fram til þess að gera sjóferðina sem
þægilegasta fyrir hina tignu gesti.
Um teleytið barði taugaóstyrkur undirliðsforingi að dyrum á hinni
konunglegu íbúð og gekk síðan inn með silfurbakka, hlaðinn smá-
tertum, í útréttri hendinni að hætti fínustu framreiðslumanna. Svo
stanzaði hann snögglega og setti sig í hermannlega stellingu á miðju
gólfi. En terturnar stönzuðu ekki, heldur þutu út um allt gólf. Vesal-
ings undirliðsforinginn varð gripinn skelfingu, en sú skelfing breyttist
fljótlega í undrun, er hann sá Filipus prins skella sér í gólfið, skríða
um á fjórum fótum og tína saman helminginn af tertunum. Síðah
settist hann, brosti glettnislega til Elisabetar eiginkonu sinnar (sem
var þá enn aðeins prinsessa og sagði stríðnislega: „Ég er búinn að ná
í mínar, þínar eru þarna á gólfinu."
Frú E. E. Meads.