Úrval - 01.11.1968, Síða 46

44
ÚRVAL
ur, hvað þá að hann sleppi þaðan
og verði til frásagnar.
Samt eru þaðan runnin öll þau
gæði, sem lífið elst við hér á jörð:
Ijósið og ylurinn, og það í svo hæfi-
legum skammti sem framast verð-
ur á kosið. Sólin sóar orku sinni,
hita og ljósi, í langmestum mæli út
í auðan geiminn. Af því fær jörðin
að vísu nægan skammt, en samt ekki
nema einn af þúsund milljónum. En
án þess væri jörðin auð, lífvana og
köld.
(Úr frönsku).
Vinur minn, sem er fæddur í Indlandi, var eitt sinn að leggja af
stað í flugferð. Þegar hann pantaði miðann, skýrði hann afgreiðslu-
manninum frá því, að hann væri grænmetisæta. Afgreiðslumaðurinn
fullvissaði hann um það, að hann þyr.fti ekki að hafa neinar áhyggjur
af sliku, því að hann skyidi mata rafreikninn á þessum upplýsingum.
Þegar hann kom út á flugvöllinn, var honum skýrt frá því, að það
hefði verið útbúinn sérstakur matarbakki handa honum vegna mat-
aræðistakmarkana hans. E'n í flugvélinni rétti flugfreyjan honum
samt sams konar bakka og hinum farþegunum ásamt eftirfarandi
skilaboðum frá rafreikninum: „Páfinn leyfir yður nú að borða kjöt
á föstudögum."
Uma Narasimhan.
Arthur Schnabel pianóleikari hélt eitt sinn hljómleika i hijómleika-
sal, sem var alræmdur fyrir hinn mjög svo sérstæða og lélegan hljóm-
burð, sem þar var. Þegar hljómleikunum var lokið, spurði hann vini
sina: „Hvernig hljómaði þetta þarna frammi?"
„Ég er ekki alveg viss,“ svaraði vinur hans. Hljómburðurinn var svo
slæmur, að ég heyrði aðeins helminginn af því, sem þú spilaðir. Svo
flýtti hann sér að bæta við, þegar hann sá leiðindasvipinn, sem kom
á andlit Arthurs: „En ég heyrði það nú líka tvisvar sinnum, Arthur!"
E. E. Edgar.
Margar varúðarráðstafanir eru gerðar vegna rólfærra sjúklinga, sem
leyft er að labba urn á landareign og vegum kringum sjúkrahús fyrir
fyrrverandi hermenn, sem er í nánd við heimili mitt. Þar gilda t.d.
hraðatakmarkanir, og þar er sérstakt rautt blikkljós við krossgötur.
Og þar að auki eru sjúklingarnir i skærbiáum náttfötum, svo að bif-
reiðastjórar eigi auðveldara með að koma auga á þá og þekkja þá úr.
Eitt sinn var ég að aka út. af landareign sjúkrahússins, þegar ég tók
eftir svohljóðandi skilti: „Menn í sjúkrahúsfatnaði mega ekki fara
lengra en hingað." Hinar ströngu reglur sjúkrahússins hafa víst verið
heldur mikið fyrir einn sjúklinginn, því að fyrir neðan merki þetta lá
fatahrúga. Og þar gat að lita hin skærbláu náttföt sjúkrahússins.
Craig W. Morrison.