Úrval - 01.11.1968, Qupperneq 61

ALBBERT HALL
59
gleri og járni. Út með veggjum á
efstu hæð liggur langur og víður
sýningargangur, en nær miðju
hvelfingarinnar eru svalirnar miklu
og síðan taka bekkjaraðirnar við
niðurundan hver af annarri og eru
á þrem hæðum. Bekkjaraðirnar ná
allsstaðar hringinn í kring nema
þar sem 150 smálesta orgelið stend-
ur með sínum 10.000 loftpípum sem
eru samtals 14 kílómetrar á lengd.
Gasljósin upphaflegu voru 11.000
og mátti kveikja á þeim öllum sam-
tímis með rafneista, þó að gangarn-
ir væru samtals tveir kílómetrar og
hitunarpípurnar átta kílómetrar, en
gufuvél annaðist blásturinn í org-
elið. Ekki var heldur sparað til
veggskreytinga og annars slíks. f
þrjátíu metra hæð liggur umhverf-
is alla bygginguna tveggja metra
há mósaíkmyndaröð, samsett úr
marmarasteinum sem skipta millj-
ónum, og eiga myndirnar að tákna
„Framgang listarinnar“.
í marzmánuði 1871 var Albert
Hall opnuð og vígð af Victoríu
drottningu, eða í nafni hennar.
Meðal hinna mörgþúsund gesta
voru stjórnmálamenn, sendiherrar
og margir hinna kunnustu manna.
Drottningin varð að hætta við að
tilkynna opnun hallarinnar, því að
hún var í mikilli geðshræringu, og
mun það hafa valdið að þessi stað-
ur minnti hana alveg sérstaklega á
hinn látna eiginmann hennar.
Prinsinn af Wales tók að sér hlut-
verk hennar og lýsti yfir opnun
hallarinnar.
Hvað fjáröflunina snertir þá var
hún með næsta óvenjulegum hætti.
Lóðagjaldið var reyndar ekki hátt,
því að heimssýningarnefndin lét
hana eftir fyrir fastákveðið gjald,
einn shilling á ári, og hefur það
síðan verið borgað skilvíslega 25.
marz ár hvert. En til að byggja
höllina þurfti fé, og nam það meir
en 200.000 sterlingspundum, og varð
það að miklu leyti að koma frá
einkaaðilum. Sú einstæða nýbreytni
var gerð, að gefa mönnum kost á að
kaupa fyrir hundrað pund, eitt
sæti til 999 ára. Á þennan hátt
komust yfir 1300 sæti, eða um
fimmtungur þeirra sem vera mega,
í einkaeign.
Þetta átti eftir að draga dilk á
eftir sér, því að þegar hljómleika-
haldarar fóru að taka höllina á
leigu, fundu þeir sér til skelfingar
að mörg beztu sætin gátu þeir ekki
haft á boðstólum, því að einstakir
eigendur réðu yfir þeim. Og þar
sem sætiseigendur hafa atkvæðis-
rétt í hallarfélaginu, er byggingin
í raun og veru eign þeirra. Því hef-
ur verið haldið fram, að þeir sem
eiga heilar stúkur gætu búið þar,
ef þeir kærðu sig um.
Einu sinni varð þessi ótakmarkaði
réttur eigenda til sæta sinna til-
efni hlægilegs atburðar. Það átti að
halda ball í húsinu, og höfðu ver-
ið útbúnir flekar fyrirfram til að
mynda dansgólf, sem átti að standa
það hátt að 2000 sæti urðu undir
því, þeirra á meðal 650 eigenda-
sæti. Allir eigendur eftirlétu sæti
sín þetta kvöld — nema tvær roskn-
ar, ógiftar systur. Stjórnendurnir
urðu því að láta saga skarð í dans-
pallinn, svo að þær kæmust í sæti
sín, og þar sátu þær allt kvöldið
undir pallskörinni, meðan dansinn