Úrval - 01.11.1968, Qupperneq 106

3 04
ÚRVAL
hreysti, sem er fyrir ofan meðal-
lag. En slíkt nægir samt varla.
Stofnunin er á hnotskóg eftir
mönnum, sem hafa til að bera al-
veg sérstaka aðlögunarhæfni og
áræðni. Þeir verða að líta út sem
veraldarvanir heimsmenn og vera
bæði færir um að tala við vesælan
eiturlyfjasala á götunni og höfuð-
paura innan Mafiunnar. Þeir verða
sífellt að vera reiðubúnir að grípa
til áhrifamikilla ráða við óvæntar
aðstæður, sem skapast mjög skyndi-
lega.
Sérhver starfsmaður Eiturlyfja-
stofnunarinnar skapar sinn eigin
orðstír, líkt og hetjurnar í Villta
Vestrinu áður fyrr. Hvort sem hann
er ungur eða gamall, reyndur eða
nýgræðingur, þá vinnur hann að
sínu sérstaka máli upp á eigin spýt-
ur. Hann verður sjálfur að taka
ýmsar ákvarðanir, allt eftir því
hver þróun málsins verður. Hann
verður að heyja sitt stríð upp á
eigin spýtur við eiturlyfjasalann eða
eiturlyfjaneytandann. Hann verður
að ná sambandi við uppljóstrara og
fá þá smám saman til þess að leysa
frá skjóðunni. Hann verður að ryðja
sér braut með alls kyns ráðum að
þeim einöngruðu og vernduðu
mönnum, sem ráða kaupum og sölu
eiturlyfjanna og stefnu eiturlyfja-
steaumsins hverju sinn. f heimi sí-
vaxandi skriffinnsku gefst starfs-
manni Eiturlyfjastofnunarinnar
sjaldgæft tækifæri til þess að meta
og mæla hæfni sína, írammistöðu
og manngildi. Annað hvort vinnur
hann í hverju því máli, sem hann
fjallar um upp á eigin spýtur í svip-
inn .... eða tapar því,
UPPLJÓSTRARI
Eiturlyfjastofnunin vissi ekkert
um tilvist Levonians. Enginn starfs-
manna hennar hafði gefið hina
minnstu vísbendingu um það í
skýrslum sínum, að nýr „innheimtu-
maður“ væri kominn til New York
með 25 kíló af hreinu heroini í fór-
um sínum. Og því fór svo í þetta
skipti sem svo oft endranær. Þegar
fyrstu upplýsingarnar bárust stofn-
uninni, gerði enginn maður sér
grein fyrir mikilvægi þeirra.
Stofnunin komst fyrst á ógreini-
lega slóð, er leiddi til hans, þegar
John Pinto, ungur starfsmaður á
skrifstofu stofnunarinnar í New
York, hitti uppljóstrara einn á
kaffihúsi í 42. götu. Uppljósrarinn
er eins konar þungamiðja eitur-
lyfjanjósna og rannsókna, og lög-
reglurnennirnir vinna oft mánuðum
saman að því að undirbúa það
augnablik, þegar þeir geta breytt
eiturlyfjaneytanda eða götusala í
mann, sem er reiðubúinn til þess
að leysa frá skjóðunni. Þá hafa þeir
klófest uppljóstrara.
Frankie, sem var minni háttar
eiturlyfjasali á borgarstrætunum,
hafði verið óvarkár. Honum höfðu
orðið á tvenns konar mistök í sam-
skiptum sínum við Pinto. Hann
hafði selt Pinto heroin, og svo hafði
hann trúað Pinto fyrir því, að hann
hefði stolið því frá húsbónda sín-
um. Pinto hafði lokað skrúfstykk-
inu í báða enda. Hann hótaði
Frankie því, að hann skyldi senda
hann í fangelsi til fimm ára dval-
ar, en slíkt var lágmarksdómur fyr-
ir fyrsta afbrot.... eða hann skyldi
hvísla því í Harlem, að Frankie