Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 133

KINADAGBÓK MICHENERS
131
sagM einn af embættismönnum
héraösins. Og þvi stefndi ég nii á
turni.nn.
Brúnir Múrsins voru alsettar skot-
sköröum, eins langt og augaö eygöi, en
gegnum þau gátu þeir, sem þar
böröust, skotiö örvum eöa skotum á
þá. sem voru fyrir neöan Múrinn.
tannig var Múrinn fremur eins konar
endalaus kastali heldur en virkis-
veggur. Og turnarnir, sem voru á
Múrnum með vissu millibili, voru
miklu stærri og meiri en ég haföi
Imyndaö mér. Þeir voru i rauninni all-
stór virki, sem voru svo vel byggö, aö
þau voru einnig listaverk.
Ofan af Múrnum gat ég séð geysi-
langt. Þaö hafði snjóaö alveg nýlega,
þvi aö þaö sást hvitt I fjallatindunum,
sem gat nú að Ifta I endalausri runu
eftir endilöngu noröurhálendi Kina.
Og alltaf „elti” Múrinn mikli þá, likt
og hann byggi yfir sjálfstæöum vilja.
Ég taldi ekki færri en 14 mismunandi
stefnur, sem Múrinn lá I,
jafnvel á þessu takmarkaöa
svæöi, sem ég sá yfir.
Stundum leit einna helzt út fyrir, aö
þar væri ekki um einn Múr aö ræöa
heldur fjóra, en samt var þarna alltaf
um aö ræöa sama ótrúlega mann-
virkiö, sem var reist löngu fyrir fæð-
ingu Krists.
Fyrr á öldum höföu óvinirnir I norðri
verið Mongólar eöa Manchuar. Nú er
óvinurinn Rússland. Hvenær sem við
náöum lengra en að skiptast á kurteis-
legum oröum viö Kinverja á vinsam-
legan hátt um daginn og veginn,
beindist taliö fyrr eöa siöar aö Sovét-
rikjunum. Og ég komst aö þvi, hversu
mjög Kina óttast Rússland. Fyrir
nokkrum árum ræddu sovézkir leið-
togar um það opinberlega, hvort ætti
aö varpa sprengjum á Kina eða ekki,
áöur en Kina gæfist tækifæri til þess aö
koma sér upp kjarnorkuvopnum.
Rússland hefur mörg herfylki tilhúin
viö hin 4500 milna löngu landamæri
sin, sem liggja aö Kina, og innrásar-
ógnunin er alltaf fyrir hendi.
Kinamúrinn mikli gæti ekki veitt
Kina neina vernd gegn Rússum, og
þaö hvarflaöi aö mér, aö Kina beföi
haft alveg jafnmikia þörf fyrir viö-
ræöur þeirra Nixons og Chous eins og
viö kannske jafnvel enn meiri. 1 fyrra-
haust veitti Chou En-lai júgóslav-
neskum blaðamanni mjög sérstakt
viötal. I þvi sagði hann, aö Kina væri
ógnaö úr norðri af Rússlandi, úr austri
af Japan, úr vestri af Indlandi og úr
suöri af Bandarikjunum (vegna nær-
veru okkar i Vietnam). Hann gortaöi
af þvi, aö Kina gæti haft I fullu tré viö
alla þessa mótstöðumenn, jafnvel þótt
þeir réöust allir gegn Kina samtimis.
En hann hlýtur aö hafa vitað, aö þetta
var ekkert annaö en kokhreysti.
Nú var hann aö reyna að gera hinn
hugsanlega óvin I suðri óvirkan. Hann
vildi stofna til vináttu viö Bandarikin,
svo aö hann gæti einbeitt sér aö tveim
meiri vandamálum, þ.e. Rússlandi og
Japan. Hin miklu og stöðugu vanda-
mál okkar eru lika Rússland og Japan.
Þvi munu samskipti Kina og Banda-
rlkjanna aöeins koma I þriöja sæti,
hvað mikilvægi snertir, a.m.k. á þeim
tima, sem eftir er af þessari öld. Þaö
mun veröa æskilegt aö koma á góöu
sambandi við Kina, en þaö mun veröa
alveg lifsnauðsynlegt að gera slikt,
hvaö Rússland og Japan snertir.
t Peking föstudaginn 25. febrúar;
En fróðlegasta sýnin, sem fyrir
augun bar I Klna, var samt ekki Kina-
múrinn mikli. Ég rakst á jafnvel at-
hyglisverðara fyrirbrigöi alveg af til-
viijun, eftir að ég haföi unniö alla nótt-
ina I skrifstofu fréttamannanna.