Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 85

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 85
SÍÐUSTU DAGAR MUSSOLINIS 83 fyrir sprengjuárás, heimótti hann borgina. Og fólkið, sem var enn að róta i rústunum, jós yfir hann for- mælingum. Vittorio Emanuele varð þetta mikiö áfall. Hann varð náfölur. Nú vissi hann, að Mussolini varð að vfkja. Bflstjóri Foringjans gaf hið ven jolega merki, þegar þeir nálguðust járnhlið Villa Savoia, þ.e. tvö ákveðin flaut með bilflautunni. A eftir honum fóru þrir bilar, fullir af leynilögreglu- mönnum, sem voru lífverðir Foringjans. Bilstjórar þeirra snar- hemluðu. Þessir menn áttu að biða úti fyrir að venju, svo að farið væri eftir öllum venjulegum siðvenjum. Milufjórðungi vegar þaðan og norðanmegin við setrið heyrði Paolo Vigneri lögregluforingi bílflautið. Það var merkið, sem hann var að biða eftir. Fimmtiu lögreglumenn voru faldir viðs vegar á landareign setursins, ásamt þrem leynilögreglu- mönnum og sjúkrabifreið frá Rauða krossinum. Þeir vissu allir, hvað gera skyldi. Mussolini gekk rösklega inn i salinn á jarðhæðinni og sagði við konung: ,,Þér munuð hafa heyrt um þessar barnalegu glettur i gærkvöldi, yðar hátign.” Konungurinn, sem var mjög smár vexti, greip fram i: „Það voru alls ekki barnalegar glettur!” .Rödd hans varhvöss. Svo fór hann að ganga fram og aftur um gólfið með hendur fyrir aftan bak. Hann var augsýnilega L uppnámi. Hann var 73 ára að aldri og hrukkóttur eins og sveskja. Kjálkar hans titruðu, en hann gat ekki stöðvað titringinn. „Þetta er ekki nauðsynlegt,” sagði hann, þegar Mussolini vildi sýna honum plöggin. „Eg veit allt um þetta.” „Yðar hátign,” sagði Foringinn, „atkvæðagreiðsla Stórráðsins er alveg marklaus.” Enn greip konungurinn fram i. Hann sagði stamandi röddu, að honum þætti það leitt, en hann væri ekki á sama máli og Foringinn, hvað betta st.erti. „Þér skuluð ekki álita, að at- kvæðagreiðsla þessi spegli ekki tilfinningar þjóðarinnar i yðar garð. hún gerir það einmitt. Núna eruð þér Scí maður á ítaliu, sem þjóðin hatar mest. Þér getið ekki búizt við að eiga einn einasta vin að mér undan- skildum.” Mussolini reyndi að gera sér grein fyrir þvi, hver væri hin rökrétta niöurstaða þessa. „En hafi yðar hátign á réttu að standa,” stundi hann upp með erfiðismunum, „ætti ég að segja af mér.” ,,0g ég verð að segja yður það,” svaraði konungurinn, „að ég styð það eindregið.” Konungurinn minntist þess siðar, að Mussolini hafi þá skyndilega skjögrað, „eins og maður, sem orðið hefur fyrir fallbyssukúlu.” „Svo að þetta eru þá endalokin,” hvislaði hann og lét sig falla á legubekk, án þess að honum væri boðið sæti. Vigneri lögregluforingi steig upp i sjúkrabilinn, sem beið fyrir utan. Bilnum var ekið næstum hljóðlaust niður stiginn, sem var i halla. Svo nálgaðisthann aðalinngöngudyrnar og stanzaði þar. Konungurinn hafði mótmælt þvi eindregið, að Mussolini yröi hand- tekinn á konungssetrinu. „Ekki meðan ég dreg lifsandann,” sagði hann. Þá var honum sagt, að yrði Foringinn handtekinn i þröngu götunum þar nálægt i nærveru lifvarða hans, yrði blóðugur bardagi, og mætti þá jafnvel búast viö, að fasistar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.