Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 55

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 55
ÞEGAR LYN DO 53 Jenny eöa leika sér viö hana. Siöan gat hún jafnvei ekki klætt hana lengur né skipt um bleyjur á henni. HUn varö aö æpa upp yfir sig af kvölum, þegar Jenny reyndi aö hugga mömmu slna meö þvi aö faöma hana innilega aö sér og sagöi hughreystandi röddu: „Mömmu kennir til, mömmu kennir til.” Siöla i septembermánuöi lagöist hUn á sjUkrahUsiö, og vökvanum, sem haföi safnazt fyrir utan um æxliö, var hleypt Ut Ur brjóstholinu, svo aö hUn ætti auöveldara meö aö anda. En hUn vildi endilega snUa heim aftur eftir niu daga legu I sjUkrahUsinu. Þegar heim var komiö, lá hUn oftast i sjUkrarUmi nálægt glugganum i dagstofunni. Meöan hUn skrifaöi I dagbókina sina, gat hUn séö sólina skina, horft á regniö falla, hlustaö á raddir þeirra, sem gengu fram hjá, og veit þvi fyrir sér, hvers vegna hundarnir væru aö gelta. Einn fagran haustdag sagöi hUn viö Tom: „Viö skulum fara þrjU saman upp i fjöllin. Mig langar aö sjá laufiö breyta um lit.” Okuferöin um fjöllin, sem hUn elskaöi, haföi örvandi áhrif á hana og veitti henni gleöi og hamingju. Þaö er fagurt aö deyja, jafnvel þó aö maöur sé aöeins tvitugur. Oftast er þaö nú erfitt, en þaö er fólgin raun- veruleg fegurö i þvi aö vita, aö enda- .lokin nái manni fyrr en maöur haföi búizt viö og aö maöur veröi aö ljúka viö aö elska og hlæja og gráta eins fljótt og mögulegt er. Ég er ekki hrædd viö aö deyja, ekki hrædd viö dauöann, vegna þess aö ég hef kynnzt ástinni. Lyn hrakaði mjög i október. Löng hóstaköst skóku hana til. Stundum stóö hún á öndinni og tók andköf. Þetta haföi djúp áhrif á Sheilu, og hún sagöi viö hana i örvæntingu sinni: „Lyn, taktu lifsorku mina. Hérna er hún. Notaðuhana.” En Lyn gat nU aöeins litiö á Sheilu og hrist höfuöiö. Og augun, sem eitt sinn höföu leiftraö, voru nU litlaus og lifvana. Feguröin og dapurleikinn ná tökum á manni, þegar maöur hefur gert allt, sem maöur getur gert,- og þaö er ekkert annaö eftir en svolitil ögn af morgundeginum. Siðdegis þ. 28. október klæddi Tom Lyn, bar hana út I bilinn og ók henni til sjúkrahUssins. HUn var þá oröin aöeins 60 pund. HUn fann til meira öryggis þar, og hún kunni vel aö meta þaö, aö henni var hjúkraö þar vel. Lyfjagjöf dró Ur kviöa hennar og vanliöan, og súrefni hjáJpaði henni til þess að anda. Tom reyndi aö vera rólegur og jafnlyndur, þegar hann heimsótti hana. Þaö, sem eitt sinn haföi veriö óhugsandi og siðan mjög fjarlægt, var nú orðið raunverulegt og yfirvofandi. Þegar þessi vitneskja ætlaöi alveg að yfirbuga hann, fór hann út úr sjúkrastofunni og grét hjá einhverjum vini eöa starfsmanni sjúkrahússins. Klukkan 12.30 aö morgni þ. 7. nóvember hætti hjarta Lyn aö slá. Tom fann til geysilegs léttis, þegar honum var sagt, aö hún væri látin. Kvalirnar voru á enda. Þjáningum hennar var lokiö. Konan hans haföi viljaö gera þaö, sem hún gæti, til hjálpar krabbameinsrannsóknunum, svo aö hann skrifaði undir skjal, sem veitti leyfi til krufningar. Edward Baum læknir fann sárt til þess, hversu dapur og einnana Tom var: „Tom sat svolitla s.und lálægt liku konu sinnar og horföi i gaupnir sér. Viö töluöum um dauöa Lyn og tilgangmn meö þessu öllu saman. Nokkru siöar tók hann innkaupapokana tvo, sem höfbu aö geyma eigur konu hans, og hélt burt.” Eftir aö likami Lyn haföi veriö
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.