Úrval - 01.07.1972, Side 55

Úrval - 01.07.1972, Side 55
ÞEGAR LYN DO 53 Jenny eöa leika sér viö hana. Siöan gat hún jafnvei ekki klætt hana lengur né skipt um bleyjur á henni. HUn varö aö æpa upp yfir sig af kvölum, þegar Jenny reyndi aö hugga mömmu slna meö þvi aö faöma hana innilega aö sér og sagöi hughreystandi röddu: „Mömmu kennir til, mömmu kennir til.” Siöla i septembermánuöi lagöist hUn á sjUkrahUsiö, og vökvanum, sem haföi safnazt fyrir utan um æxliö, var hleypt Ut Ur brjóstholinu, svo aö hUn ætti auöveldara meö aö anda. En hUn vildi endilega snUa heim aftur eftir niu daga legu I sjUkrahUsinu. Þegar heim var komiö, lá hUn oftast i sjUkrarUmi nálægt glugganum i dagstofunni. Meöan hUn skrifaöi I dagbókina sina, gat hUn séö sólina skina, horft á regniö falla, hlustaö á raddir þeirra, sem gengu fram hjá, og veit þvi fyrir sér, hvers vegna hundarnir væru aö gelta. Einn fagran haustdag sagöi hUn viö Tom: „Viö skulum fara þrjU saman upp i fjöllin. Mig langar aö sjá laufiö breyta um lit.” Okuferöin um fjöllin, sem hUn elskaöi, haföi örvandi áhrif á hana og veitti henni gleöi og hamingju. Þaö er fagurt aö deyja, jafnvel þó aö maöur sé aöeins tvitugur. Oftast er þaö nú erfitt, en þaö er fólgin raun- veruleg fegurö i þvi aö vita, aö enda- .lokin nái manni fyrr en maöur haföi búizt viö og aö maöur veröi aö ljúka viö aö elska og hlæja og gráta eins fljótt og mögulegt er. Ég er ekki hrædd viö aö deyja, ekki hrædd viö dauöann, vegna þess aö ég hef kynnzt ástinni. Lyn hrakaði mjög i október. Löng hóstaköst skóku hana til. Stundum stóö hún á öndinni og tók andköf. Þetta haföi djúp áhrif á Sheilu, og hún sagöi viö hana i örvæntingu sinni: „Lyn, taktu lifsorku mina. Hérna er hún. Notaðuhana.” En Lyn gat nU aöeins litiö á Sheilu og hrist höfuöiö. Og augun, sem eitt sinn höföu leiftraö, voru nU litlaus og lifvana. Feguröin og dapurleikinn ná tökum á manni, þegar maöur hefur gert allt, sem maöur getur gert,- og þaö er ekkert annaö eftir en svolitil ögn af morgundeginum. Siðdegis þ. 28. október klæddi Tom Lyn, bar hana út I bilinn og ók henni til sjúkrahUssins. HUn var þá oröin aöeins 60 pund. HUn fann til meira öryggis þar, og hún kunni vel aö meta þaö, aö henni var hjúkraö þar vel. Lyfjagjöf dró Ur kviöa hennar og vanliöan, og súrefni hjáJpaði henni til þess að anda. Tom reyndi aö vera rólegur og jafnlyndur, þegar hann heimsótti hana. Þaö, sem eitt sinn haföi veriö óhugsandi og siðan mjög fjarlægt, var nú orðið raunverulegt og yfirvofandi. Þegar þessi vitneskja ætlaöi alveg að yfirbuga hann, fór hann út úr sjúkrastofunni og grét hjá einhverjum vini eöa starfsmanni sjúkrahússins. Klukkan 12.30 aö morgni þ. 7. nóvember hætti hjarta Lyn aö slá. Tom fann til geysilegs léttis, þegar honum var sagt, aö hún væri látin. Kvalirnar voru á enda. Þjáningum hennar var lokiö. Konan hans haföi viljaö gera þaö, sem hún gæti, til hjálpar krabbameinsrannsóknunum, svo aö hann skrifaði undir skjal, sem veitti leyfi til krufningar. Edward Baum læknir fann sárt til þess, hversu dapur og einnana Tom var: „Tom sat svolitla s.und lálægt liku konu sinnar og horföi i gaupnir sér. Viö töluöum um dauöa Lyn og tilgangmn meö þessu öllu saman. Nokkru siöar tók hann innkaupapokana tvo, sem höfbu aö geyma eigur konu hans, og hélt burt.” Eftir aö likami Lyn haföi veriö
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.