Úrval - 01.07.1972, Page 55

Úrval - 01.07.1972, Page 55
ÞEGAR LYN DO 53 Jenny eöa leika sér viö hana. Siöan gat hún jafnvei ekki klætt hana lengur né skipt um bleyjur á henni. HUn varö aö æpa upp yfir sig af kvölum, þegar Jenny reyndi aö hugga mömmu slna meö þvi aö faöma hana innilega aö sér og sagöi hughreystandi röddu: „Mömmu kennir til, mömmu kennir til.” Siöla i septembermánuöi lagöist hUn á sjUkrahUsiö, og vökvanum, sem haföi safnazt fyrir utan um æxliö, var hleypt Ut Ur brjóstholinu, svo aö hUn ætti auöveldara meö aö anda. En hUn vildi endilega snUa heim aftur eftir niu daga legu I sjUkrahUsinu. Þegar heim var komiö, lá hUn oftast i sjUkrarUmi nálægt glugganum i dagstofunni. Meöan hUn skrifaöi I dagbókina sina, gat hUn séö sólina skina, horft á regniö falla, hlustaö á raddir þeirra, sem gengu fram hjá, og veit þvi fyrir sér, hvers vegna hundarnir væru aö gelta. Einn fagran haustdag sagöi hUn viö Tom: „Viö skulum fara þrjU saman upp i fjöllin. Mig langar aö sjá laufiö breyta um lit.” Okuferöin um fjöllin, sem hUn elskaöi, haföi örvandi áhrif á hana og veitti henni gleöi og hamingju. Þaö er fagurt aö deyja, jafnvel þó aö maöur sé aöeins tvitugur. Oftast er þaö nú erfitt, en þaö er fólgin raun- veruleg fegurö i þvi aö vita, aö enda- .lokin nái manni fyrr en maöur haföi búizt viö og aö maöur veröi aö ljúka viö aö elska og hlæja og gráta eins fljótt og mögulegt er. Ég er ekki hrædd viö aö deyja, ekki hrædd viö dauöann, vegna þess aö ég hef kynnzt ástinni. Lyn hrakaði mjög i október. Löng hóstaköst skóku hana til. Stundum stóö hún á öndinni og tók andköf. Þetta haföi djúp áhrif á Sheilu, og hún sagöi viö hana i örvæntingu sinni: „Lyn, taktu lifsorku mina. Hérna er hún. Notaðuhana.” En Lyn gat nU aöeins litiö á Sheilu og hrist höfuöiö. Og augun, sem eitt sinn höföu leiftraö, voru nU litlaus og lifvana. Feguröin og dapurleikinn ná tökum á manni, þegar maöur hefur gert allt, sem maöur getur gert,- og þaö er ekkert annaö eftir en svolitil ögn af morgundeginum. Siðdegis þ. 28. október klæddi Tom Lyn, bar hana út I bilinn og ók henni til sjúkrahUssins. HUn var þá oröin aöeins 60 pund. HUn fann til meira öryggis þar, og hún kunni vel aö meta þaö, aö henni var hjúkraö þar vel. Lyfjagjöf dró Ur kviöa hennar og vanliöan, og súrefni hjáJpaði henni til þess að anda. Tom reyndi aö vera rólegur og jafnlyndur, þegar hann heimsótti hana. Þaö, sem eitt sinn haföi veriö óhugsandi og siðan mjög fjarlægt, var nú orðið raunverulegt og yfirvofandi. Þegar þessi vitneskja ætlaöi alveg að yfirbuga hann, fór hann út úr sjúkrastofunni og grét hjá einhverjum vini eöa starfsmanni sjúkrahússins. Klukkan 12.30 aö morgni þ. 7. nóvember hætti hjarta Lyn aö slá. Tom fann til geysilegs léttis, þegar honum var sagt, aö hún væri látin. Kvalirnar voru á enda. Þjáningum hennar var lokiö. Konan hans haföi viljaö gera þaö, sem hún gæti, til hjálpar krabbameinsrannsóknunum, svo aö hann skrifaði undir skjal, sem veitti leyfi til krufningar. Edward Baum læknir fann sárt til þess, hversu dapur og einnana Tom var: „Tom sat svolitla s.und lálægt liku konu sinnar og horföi i gaupnir sér. Viö töluöum um dauöa Lyn og tilgangmn meö þessu öllu saman. Nokkru siöar tók hann innkaupapokana tvo, sem höfbu aö geyma eigur konu hans, og hélt burt.” Eftir aö likami Lyn haföi veriö
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.