Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 47

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 47
FLÓTTIFRÁ KOBU 45 sem það orgaði hástöfum af kvölum þorstans. Sjórinn hafði ert hörund barnsins, og það klóraði sér, þangað til blóðið lagaði úr þvl. A níunda degi varö ógnvænleg breyting á hegðun og útliti barnsins. Nú lá það kyrrt I fangi móður sinnar ... allt of kyrrt. öðru hverju hristi Vener- anda það til eða Antonio teygði sig i áttina til þess til að fitla við hendurnar á þvl Ileit að viðbrögðum. Barnið opn- aði þá augun sem snöggvast, staröi tómlega út i bláinn og sofnaði svo aftur. Að Antonio undanteknum var áhöfn- in orðin máttlltil, næstum vonlaus. Þorstinn og magnleysiö var að vinna bug á henni. En Antonio trúði þvi statt og stöðugt, að þau væru að nálgast takmarkið. Flugvélar flugu oft fram- hjá 16-8 milna fjarlægð I austurátt. Og I hvert skipti veifaöi hann árinni, sem hann hafði hnýtt bleyju.við „Þú ert vitlaus, Antonio” Snemma aö morgni ellefta dagsins varð Antonio var við breytingu á and- rúmsloftinu. Hann fann ilminn af regnvatni. Það var farið að rigna ein- hvers staðar I austri, og vindurinn blés nú regnskýjum I áttina til þeirra. „Það fer að rigna!” hrópaði hann ofsakátur. „Þið Luis og Julio skuluð taka plastpoka og halda honum opn- um, svo að það geti rignt ofan I hann! Þegar fer að rigna, skuluð þið öll llta upp og láta regniö falla inn I munninn á ykkur.” Það hellirigndi i um 10 mlnútur, svo aö þau urðu holdvot. Enginn sagði orö á meöan. Þau voru öll að njóta þess stórkostlega munaðar að bragða ferskt vatn. Eftir að regnskýin voru farin fram hjá, fyllti Veneranda pela drengsins með vatni og lét hann drekka helminginn af þvi. Hann org- aði hástöfum, af þvl að hann vildi fá meira, en móöir hans beitti sig hörku og geymdi afganginn, þótt hún ætti erfltt með að neita drengnum um meira, þar eð hún vissi, að henni bæri að geyma það þangaö til um kvöldiö. Antonio hélt þvl stöðugt fram, að þau væru farin að nálgast endalok þessarar hræðilegu ferðar, en hinir mennirnir voru ekki eins bjartsýnir og hann. Þeir höfðu treyst þvl, að dóm- greind Antonios og mat á öllum að- stæðum mundi tryggja þeim frelsið. En þeir höföu nú glatað allri von og gefizt upp, og þeir kenndu honum um þetta allt saman I örvæntingu sinni. „Þú ert vitlaus, Antonio. Við siglum I hringi. Þú hefur verið að ljúga að okkur.” Um nóttina fór að hvessa, og storm- urinn kastaði flekanum til. En storm- inum fylgdi engin rigning. Antonio var hræddur um, að einhver mundi skolast útbyrfeis, og þvi hrópaði hann: „Haldiö ykkur öll vakandi! Notið ár- arnar. Sitjið upprétt.” Svo lygndi um klukkan fjögur aö morgni. öldurnar lægði, og stjörnurnar tóku að blika. Antonio sá ljós, sem hreyfðust ekki langtlburtu. „Þetta er skip!” hrópaði hann. Slðan sá hann fleiri ljós. „Skip, mörg skip! Okkur verður bjargað! Róið nú allir!” Mennirnir æptu nú stöðugt á hjálp, en enginn svaraði bænum þeirra. „Það skiptir engu máli,” sagði Antonio hughreystandi röddu við þá. „Það eru mörg skip þarna. Og sjó- mennirnir sjá okkur, strax og dagar. Við veröum að halda áfram að róa!” Einhvern veginn tókst mönnunum að róa með þvl að neyta ýtrustu krafta. Og skyndilega kom risavaxinn skrokkur olluskips I ljós I aðeins tæpra 200 metra f jarlægð I grárri skimu dög- unarinnar. Þetta var olluskipið „Key
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.