Úrval - 01.07.1972, Page 47

Úrval - 01.07.1972, Page 47
FLÓTTIFRÁ KOBU 45 sem það orgaði hástöfum af kvölum þorstans. Sjórinn hafði ert hörund barnsins, og það klóraði sér, þangað til blóðið lagaði úr þvl. A níunda degi varö ógnvænleg breyting á hegðun og útliti barnsins. Nú lá það kyrrt I fangi móður sinnar ... allt of kyrrt. öðru hverju hristi Vener- anda það til eða Antonio teygði sig i áttina til þess til að fitla við hendurnar á þvl Ileit að viðbrögðum. Barnið opn- aði þá augun sem snöggvast, staröi tómlega út i bláinn og sofnaði svo aftur. Að Antonio undanteknum var áhöfn- in orðin máttlltil, næstum vonlaus. Þorstinn og magnleysiö var að vinna bug á henni. En Antonio trúði þvi statt og stöðugt, að þau væru að nálgast takmarkið. Flugvélar flugu oft fram- hjá 16-8 milna fjarlægð I austurátt. Og I hvert skipti veifaöi hann árinni, sem hann hafði hnýtt bleyju.við „Þú ert vitlaus, Antonio” Snemma aö morgni ellefta dagsins varð Antonio var við breytingu á and- rúmsloftinu. Hann fann ilminn af regnvatni. Það var farið að rigna ein- hvers staðar I austri, og vindurinn blés nú regnskýjum I áttina til þeirra. „Það fer að rigna!” hrópaði hann ofsakátur. „Þið Luis og Julio skuluð taka plastpoka og halda honum opn- um, svo að það geti rignt ofan I hann! Þegar fer að rigna, skuluð þið öll llta upp og láta regniö falla inn I munninn á ykkur.” Það hellirigndi i um 10 mlnútur, svo aö þau urðu holdvot. Enginn sagði orö á meöan. Þau voru öll að njóta þess stórkostlega munaðar að bragða ferskt vatn. Eftir að regnskýin voru farin fram hjá, fyllti Veneranda pela drengsins með vatni og lét hann drekka helminginn af þvi. Hann org- aði hástöfum, af þvl að hann vildi fá meira, en móöir hans beitti sig hörku og geymdi afganginn, þótt hún ætti erfltt með að neita drengnum um meira, þar eð hún vissi, að henni bæri að geyma það þangaö til um kvöldiö. Antonio hélt þvl stöðugt fram, að þau væru farin að nálgast endalok þessarar hræðilegu ferðar, en hinir mennirnir voru ekki eins bjartsýnir og hann. Þeir höfðu treyst þvl, að dóm- greind Antonios og mat á öllum að- stæðum mundi tryggja þeim frelsið. En þeir höföu nú glatað allri von og gefizt upp, og þeir kenndu honum um þetta allt saman I örvæntingu sinni. „Þú ert vitlaus, Antonio. Við siglum I hringi. Þú hefur verið að ljúga að okkur.” Um nóttina fór að hvessa, og storm- urinn kastaði flekanum til. En storm- inum fylgdi engin rigning. Antonio var hræddur um, að einhver mundi skolast útbyrfeis, og þvi hrópaði hann: „Haldiö ykkur öll vakandi! Notið ár- arnar. Sitjið upprétt.” Svo lygndi um klukkan fjögur aö morgni. öldurnar lægði, og stjörnurnar tóku að blika. Antonio sá ljós, sem hreyfðust ekki langtlburtu. „Þetta er skip!” hrópaði hann. Slðan sá hann fleiri ljós. „Skip, mörg skip! Okkur verður bjargað! Róið nú allir!” Mennirnir æptu nú stöðugt á hjálp, en enginn svaraði bænum þeirra. „Það skiptir engu máli,” sagði Antonio hughreystandi röddu við þá. „Það eru mörg skip þarna. Og sjó- mennirnir sjá okkur, strax og dagar. Við veröum að halda áfram að róa!” Einhvern veginn tókst mönnunum að róa með þvl að neyta ýtrustu krafta. Og skyndilega kom risavaxinn skrokkur olluskips I ljós I aðeins tæpra 200 metra f jarlægð I grárri skimu dög- unarinnar. Þetta var olluskipið „Key
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.