Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 67

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 67
BARATTAN VIÐ ELLI KERLINGU 65 fita. Úrgangurinn — köfnunarefnið — skilst út um nýrun. Þetta aukamagn af eggjahvitu getur orðið til þess að stytta lifið. Minnka mat eftir 25 ár. 2. Allur fjöldi vestræns'fölks lifir á fæðu rikri af hitaeiningum. bað notar ógrynni af sykri, sem er sennilega versti og hættulegasti þátturinn f öllu mataræði. Fólk, sem nær mjög háum aldri, hefur yfirleitt verið frekar matgrannt og verið á kosti snauðum af hitaeiningum. Eftir að fólk er orðið 25 ára, ætti það að fækka hitaeiningunum um 10% á ári, vegna þess að smátt og smáttdregurúrathafnasemi þess. En f staö þess að fara eftir þessari reglu, borða flestir jafnmikið, eða jafnvel meira en áður og á þann hátt ofbjóða þeir likamanum með aukaskömmtum af mat, sem hleðst upp þar sem hans er engin þörf. 3. Tóbaksnotkun hefur áhrif á elli- hrörnunina. Nikótinið vcldur þvi, að háræðarnar dragast saman og þannig rænir það ákveðna vefi og frumur þvi súrefni, sem þeim er lifsnauðsynlegt. 1 smásjánni er hægt að sjá að krampa- drættir myndast i æðunum við nagl- rótina þegar reykt er. Þessi sömu viðbrögð eiga sér einnig stað i frumum hinna veigamestu liffæra. Þetta getur veriö ástæðan til að margir reykinga- menn deyja úr æðakölkun i slagæðum sjálfs hjartans, áður en þeim hefur tekizt að reykja i sig lungnakrabba. Þeir deyja að öllu jöfnu 10-15 árum fyrr en þeir sem ekki reykja. 4. Úrgangsefni frá vefjunum hafa áhrif á aðför ellinnar. Með tilraunum sinum á kjúklingavefjum, sönnuðu Alexis Carrel og Charles Lindbergh, að til þess að lif geti haldizt við, verður að fjarlægja úrgangsefnin. Til þess að kjúklingavefirnir dæju ekki, varð að losa þá daglega við þau. Fólk getur hreinsað likamann með þvi að drekka mikið vatn, hreyfa sig þannig að það örvi blóðrásina og anda djúpt. Ef nýru, lifur, húð og þarmar bregðast þeim hlutverkum sinum að sia burt úrgangsefni, veldur það dauða. Þvi eldra sem fólk verður, þeim mun tregar siast úrgangsefnin burtu og ellihrörnunin eykst vegna þess að þau hlaðast upp i likamanum. 5. Það er mikið undir vökunum komið, hvort menn eldast fljótt eða ekki. Það var hinn dáði franski eðlisfræðingur, prófessor Charles Edward Brown-Seguard, sem upp- götvaði þá. Apaeistu i menn. Læknirinn, Eugen Steinach, fullyrti, að aðgerð, sem hann framkvæmdi á karlmönnum, til að auka kynvaka þeirra (lokun á sæðisgöngunum), myndi haíua þeim ungum, en i ljós kom að það dugði ekki. Rússneskur flóttamaður i Paris, læknirinn Serge Voronoff, flutti apaeistu I menn i sama tilgangi, en það fór á sama veg. Hann hefði heldur kosið eistu úr ungum mönnum, en honum tókst ekki að finna einn einasta ungan og hraustan mann, sem vildi selja honum þau. A tlmum Voronoffs læknis vissi enginn, að vefir, sem eru yuttir frá einum manni til annars, eyðast, sé ekki um flutning milli eineggja tvibura að ræða. Þegar Voronoff læknir fór að setja apaeistu i menn, voru margir, sem vildu láta hann framkvæma á sér aðgerðina, en ekki leið langur timi þangað til kom i Ijós að áhrifin entust ekki. Það seig alltaf á ógæfuhliðina með þá sem höfðu hlotið hana. Poul Niehans læknir, frá Sviss,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.