Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 62

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 62
60 skóla og þremur yngri systkinum slnum heima. Einu sinni sagöi hún viö mig: „Er ekki dásamlegt aö fó bréf, Lee?” „Þaö veit ég ekki,” svaraöi ég. Mary var grallaralaus. „Færö þú aldrei bréf?” „Ojú, einstöku sinnum,” sagöi ég. En af þvl aö ég vissi, aö Mary hlyti aö komast aö þvl fyrr eöa slöar, bætti ég viö. „Pabbi og mamma eru skilin.” Mary vii'tist taka þetta nærri sér. „Mér þykir þaö leitt. Ég vissi þaö ekki . . . Langar þig til aö heyra eitt af minum bréfum?” Ég kinkaöi kolli vesaldarlega og Mary fór aö lesa. Þaö var indælt bréf, enda þótt ég gæti enn ekki skiliö, aö feöur og mæöur geröu svona margt skemmtilegt og spennandi eins og foreldrar Mary geröu. Skömmu slðar fékk ég bréf frá pabba meö merkilegum fréttum. Hann var giftur aftur, og nýja konan, sem hét Vera, kenndi eðlisfræöi viö háskólann og hann haföi þekkt hana lengi. Hann var hamingjusamur og sagöist vita, aö ég mundi veröa þaö ltka. Þegar mamma giftist Alfred, fann ég aö ég haföi misst bana. Og þótt ég heföi aldrei veriö mjög hænd aö fööur mlnum, átti ég þó nú aö missa hann llka. Einstæöingsskapur minn og örvænting nálgaöist skelfingu. Ég átti enga vini, engan, sem ég gat talaö viö — ekki einu sinni Mary, sem var nýfarin heim I helgarfrl. Ég fleygöi mér á rúmiö og tróö vasaklút upp I mig, sVo aö enginn gæti heyrt grátinn I mér. En eftir stutta stutta stund heyröi ég drepiö á dyrnar og stúlka, sem bjó á næstu hæö fyrir neöan, gekk inn. Hún hét Joan og var ÚRVAL ein af fallegustu og vinsæiustu stúlkunum I skólanum. „Mér heyrðist þú vera aö gráta,” sagöi hún og settist a rúmiö hjá mér. „Hvað amar aö þér? Eru einhver vandræöi meö foreldrana?” „Hvernig . . . hvernig vissir þú það?” „Ó, þaö eru svo margar af okkur sem hafa þess konar áhyggjur,” sagöi hún. „En þú mátt ekki láta þaö buga þig. Þykir þér verra aö ég lesi þaö?” spuröi hún cg tók upp samanbögglað bréfiö mitt. Ég hristi höfuöið, og Joan sléttaöi úr bréfinu og las þaö. „Eru þau bæöi gift aftur?” spurði hún. Ég kinkaði kolli aumkunarlega. „Þaö gerir máliö einfaldara,” sagöi hún, eins og ekkert væri sjálfsagöara. „Mlnir foreldrar eru llka báöir giftir aftur. En eru nokkur fleiri börn?” Ég hristi höfuöiö. „Þú getur aö minnsta kosti veriö þvi fegin,” sagöi hún ofurlltiö beisklega. „Égskallofa þér aö heyra alla súpuna I minni fjölskyldu.” Svo taldi hún á fingrunum heila runu af skyldfólki. „Ég á móöur og fööur, stjúpmóöur og stjúpfööur, einn albróöur, eina hálf- systur, tvo stjúpbræöur, og heilt vagnhlass af stjúpfrændum og stjúp- frænkum.” Hún brosti glaðlega t!I niTn. „Þvoöu þér nú I framan og komdu niöur I herbergiö mitt. Stjúpai minn er nýbúinn aö senda mér öskju meö sælgæti.” Upp frá þessum degi fór ég aö kunna beturviömiglskólanum. Ég kynntist hinum stúlkunum, sem lika áttu foreldra, sem höföu skiliö og ég gekk I litla klúbbinn þeirra, sem var kallaður „Ljótu andarungarnir”, af þvl aö enginn kæröi sig um okkur. En einmitt þegar ég var farin aö halda, aö ég væri oröin svolltiö veraldarvön, bauö Mary
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.