Úrval - 01.07.1972, Side 62

Úrval - 01.07.1972, Side 62
60 skóla og þremur yngri systkinum slnum heima. Einu sinni sagöi hún viö mig: „Er ekki dásamlegt aö fó bréf, Lee?” „Þaö veit ég ekki,” svaraöi ég. Mary var grallaralaus. „Færö þú aldrei bréf?” „Ojú, einstöku sinnum,” sagöi ég. En af þvl aö ég vissi, aö Mary hlyti aö komast aö þvl fyrr eöa slöar, bætti ég viö. „Pabbi og mamma eru skilin.” Mary vii'tist taka þetta nærri sér. „Mér þykir þaö leitt. Ég vissi þaö ekki . . . Langar þig til aö heyra eitt af minum bréfum?” Ég kinkaöi kolli vesaldarlega og Mary fór aö lesa. Þaö var indælt bréf, enda þótt ég gæti enn ekki skiliö, aö feöur og mæöur geröu svona margt skemmtilegt og spennandi eins og foreldrar Mary geröu. Skömmu slðar fékk ég bréf frá pabba meö merkilegum fréttum. Hann var giftur aftur, og nýja konan, sem hét Vera, kenndi eðlisfræöi viö háskólann og hann haföi þekkt hana lengi. Hann var hamingjusamur og sagöist vita, aö ég mundi veröa þaö ltka. Þegar mamma giftist Alfred, fann ég aö ég haföi misst bana. Og þótt ég heföi aldrei veriö mjög hænd aö fööur mlnum, átti ég þó nú aö missa hann llka. Einstæöingsskapur minn og örvænting nálgaöist skelfingu. Ég átti enga vini, engan, sem ég gat talaö viö — ekki einu sinni Mary, sem var nýfarin heim I helgarfrl. Ég fleygöi mér á rúmiö og tróö vasaklút upp I mig, sVo aö enginn gæti heyrt grátinn I mér. En eftir stutta stutta stund heyröi ég drepiö á dyrnar og stúlka, sem bjó á næstu hæö fyrir neöan, gekk inn. Hún hét Joan og var ÚRVAL ein af fallegustu og vinsæiustu stúlkunum I skólanum. „Mér heyrðist þú vera aö gráta,” sagöi hún og settist a rúmiö hjá mér. „Hvað amar aö þér? Eru einhver vandræöi meö foreldrana?” „Hvernig . . . hvernig vissir þú það?” „Ó, þaö eru svo margar af okkur sem hafa þess konar áhyggjur,” sagöi hún. „En þú mátt ekki láta þaö buga þig. Þykir þér verra aö ég lesi þaö?” spuröi hún cg tók upp samanbögglað bréfiö mitt. Ég hristi höfuöið, og Joan sléttaöi úr bréfinu og las þaö. „Eru þau bæöi gift aftur?” spurði hún. Ég kinkaði kolli aumkunarlega. „Þaö gerir máliö einfaldara,” sagöi hún, eins og ekkert væri sjálfsagöara. „Mlnir foreldrar eru llka báöir giftir aftur. En eru nokkur fleiri börn?” Ég hristi höfuöiö. „Þú getur aö minnsta kosti veriö þvi fegin,” sagöi hún ofurlltiö beisklega. „Égskallofa þér aö heyra alla súpuna I minni fjölskyldu.” Svo taldi hún á fingrunum heila runu af skyldfólki. „Ég á móöur og fööur, stjúpmóöur og stjúpfööur, einn albróöur, eina hálf- systur, tvo stjúpbræöur, og heilt vagnhlass af stjúpfrændum og stjúp- frænkum.” Hún brosti glaðlega t!I niTn. „Þvoöu þér nú I framan og komdu niöur I herbergiö mitt. Stjúpai minn er nýbúinn aö senda mér öskju meö sælgæti.” Upp frá þessum degi fór ég aö kunna beturviömiglskólanum. Ég kynntist hinum stúlkunum, sem lika áttu foreldra, sem höföu skiliö og ég gekk I litla klúbbinn þeirra, sem var kallaður „Ljótu andarungarnir”, af þvl aö enginn kæröi sig um okkur. En einmitt þegar ég var farin aö halda, aö ég væri oröin svolltiö veraldarvön, bauö Mary
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.