Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 145

KVENNABÚRIÐ MITT
143
fæMngu þriðju dóttur minnar, gætti
hann þess aö taka ekki ofan gleraugun
til þess aö tryggja þaö, aö ég lemdi
hann ekki. Og þegar fjóröa og siöasta
dóttirin fæddist svo, kaus hann aö færa
mér ekki fréttirnar I eigin persónu.
Þess I staö sendi hann gribbulegustu
hjúkrunarkonuna á fæöingardeildinni
á fund minn meö fréttir þessar.
Ég vildi ekki missa minn karlmann-
lega viröuleika algerlega, og þvi beiö
ég, þangað til hjúkrunarkonan var
horfin af ganginum, áöur en ég hóf að
stiga villtar. gleöidans. Ósk min um að
eignast y; n var nú aöeins orðin aö eins
konar yfirboröi, sem ég sneri aö úm-
heiminum. En nú var hlutverk mitt
orðið þaö að vera faðir litilla telpna, og
ég elskaði hvert augnablik, þegar ég
gegndi þvi hlutverki, a.m.k. næstum
þvi hvert augnablik.
Ég varð enn ergilegur og hjálpar-
vana, þegar ég reyndi árangurslitiö aö
hneppa pinulitlum tölum I jafnvel enn
minni hnappagöt á fingeröum, litlum
kjólum. Ég fékk enn fingurdofa af þvl
aö hjálpa til aö klippa út dúkkulisur,
skrámuð og tætt hné af þvl aö leika
hest á gólfinu I dagstofunni og hæsi af
þvl aö lesa stööugt textann I sömu
myndabókinni upphátt æ ofan I æ fyrir
litlu prinsessurnar með undrunar-
svipinn, sem sátu á hnjám mér.
Og umfram allt átti ég enn erfitt
meö að stilla mig um að ráðast á litlu
strákana I næsta húsi, sem notfæröu
sér stundum likamlega yfirburði slna
sem karlmenn til þess aö kasta sandi
framan I dætur minar. Umönnun
Htilla telpna hafði oröiö helzta og
flóknasta viðfangsefni mitt. I fyrstu
var þaö vegna nauðsynjar en slöar
vegna óskar minnar.
Nú eru 18 ár liöin, slðan ég hóf að
leika föðurhlutverk mitt, og nú er elzta
dóttir min, hún Carol, farin burt til há-
skólanáms. Julie, sem er 16 ára, og
Lynn, sem er 14 ára, eru enn I gagn-
fræöa- og menntaskólanum hér i
bænum. Og Robin með villta háriö er
nýlega oröin 8 ára. Og allan þennan
tima hefur mér verið aö lærast það á
ótal vegu, hversu órökrétt, dýrt og
stundum gremjulegt það er aö vera
eini karlmaöurinn á heimili, sem er
fullt af kvenfólki, likt og fugl I búri. A
hinn bóginn get ég aðeins bent á eitt
atriöi, sem telja má sllkri aðstööu til
hagsbóta. Sko, ég mundi ekki vilja
skipta við nokkurn annan karlmann á
jaröriki.
Kvenleg rökvísi
En samt hefur sá eða sú, sem sagöi
eitt sinn, að þessi heimur væri gerður
fyrir karlmenn, augsýnilega ekki haft
mina fjölskyldu I huga. Ég er alltaf
umkringdur þessum fimm kvenper-
sónum minum, og mér finnst þvi oft
sem ég sé mannfræðingur, sem er að
fylgjast með og rannsaka lokkasiöi
hinna innfæddu i einhverju furöulegu
og framandi landi. Sem dæmi um
þetta mætti taka kvenlega rökvisi.
Flestir karlmenn skilja hana bara alls
ekki. En á okkar heimili er hún álitin
vera hið sama og almenn skynsemi,
eins konar brjóstvit.
Dætur minar voru enn mjög ungar,
þegar mér var gert þetta ljóst heldur
óþyrmilega. A köldu laugardags-
kvöldisafnaöiég saman kvennabúrinu
mlnu til þess að vinna að sameigin-
legri fjölskylduframkvæmd, þ.e. að
ryöja burt alls konar drasli, sem
safnazt haföi saman I kjallaranum, og
losa okkur viö þaö. Ég áleit, aö fyrsta
skrefiö væri aö tina úr þá fáu hluti,
sem við vildum ekki henda, og henda
svo hinu.
Klukkustundu siðar rann mér allur
ketill I eld, þegar ég tók eftir þvl, að