Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 92

90
ÚRVAL
uöust fallhlifarhermenn þorpiö
Assergi og hertóku litlu járnbrautar-
stööina niöri i dalnum. Þetta gerði það
ómögulegt fyrir Þjóöverja að fara meö
itölsku fangana i tannhjólsvagninum
niöur i dalinn. En Benito Mussolini
var of dýrmætur fengur til þess, að
þeir þyröu að fara meö hann eftir veg-
unum, samtals 100 milna leið, um
landsvæði, sem var þeim alveg
óþekkt. Eina mögulega leiðin var að
komæhonum burt i litlu könnunarflug-
véhnni.
önnur könnunarflugvél hafði nú lent
nálægt neðri enda tannhjólabrautar-
innar. Hún átti að flytja Skorzeny
aftur til Rómar, og þaðan átti svo að
fljúga með hann og Mussolini i
Heinkelsprengjuflugvél til Vinar-
borgar. En nú sendi flugmaður þess-
arar könnunarflugvélar orðsendingu
með sendistöð sinni þess efnis, aö
annað hjól flugvélarinnar hefði
skemmzt i lendingu.
Skorzeny tók skjóta ákvörðun. Hann
yrði aö fljúga burt af hjallanum i sömu
flugvél og Foringinn. Flugmaðurinn,
Heinrich Gerlach að nafni, neitaði að
taka þá báða, en sú neitun var aðeins
til málamynda. Hann sagði, sem satt
var, að það væri rétt svo, að könnunar-
flugvélin gæti komizt burt þaðan með
einn farþega hvað þá tvo. Hvernig átti
hún að komast burt meö flugmanninn,
Mussolini og hinn risavaxna Skor-
zeny? En Skorzeny krafðist þessa.
Gerlach, sem var miður slna f
áhyggjum, skrefaði enn einu sinni
frumstæðu flugbrautina, sem her-
mennirnir höfðu gert fyrir hann með
þvi að ryðja burt stórum steinum.
Henni hallaði niður í móti, og hún var
aðeins 180 metrar á lengd. Uppi yfir
honum teygði hinn bratti Monto
Cornotindur sig upp i hausthimininn.
Eini möguleikinn til þess, að honum
tækist að hefja sig til flugs, var að aka
flugvélinni beint i áttina að gjár-
barminum með svikulan norðaustan-
vindinn beint á eftir sér! Hefði hann
heppnina með sér, yrði hann kominn á
loft, áður en hann kæmist fram á gjár-
barminn. En það virtist enginn mögu-
leiki á sliku, fyrst Skorzeny ætlaði lika
með þeim. Gerlach þrammaði reiður
heim til gistihússins og skýrði
frá þessu.
En Skorzeny var ósveigjanlegur.
Hann sagði, að hvað sem fyrir For-
ingjann kæmi, yrði hann sjálfur að
sæta sömu örlögum. Hann sagði, að
Hitler mundi aldrei fyrirgefa honum,
ef þessari áhættusömu sendiför lyki á
nokkurn annan veg. 'Loks sagði
Gerlach I styttingi: „Jæja þá, komið
þér þá með... en ég er ekki ábyrgur
fyrir þvi, ef eitthvert slys verður i
. flugtaki.”
Skorzeny klöngraðist upp i flugvél-
ina og tróð sér aftur fyrir sæti farþeg-
ans, þar sem hann hnipraði sig saman
á fjórum fótum. Mussolini fór upp i
flugvélina á eftir honum. Hann var
klæddur i tötralegan yfirfrakka og
með mjúkan, dökkan hatt á höfði.
Fallhlifarhermennirnir heilsuðu með
hinni rómversku fasistakveðju, þegar
flugvélin slengdistfram á við, og hróp-
uöu „Evviva” (Hann lifi) og „Heil”
(Heill), en hróp þeirra drukknuðu i há-
vaðanum af flugvélahreyflinum.
Flugmaðurinn setti flugvélina á fulla
ferð, og hún skoppaði niður brekkuna.
Tæpum fimm metrum frá gjár-
barminum reyndi Gerlach að koma
flugvélinni á loft, en það mistókst.
Hægra hjólið skall á stórum steini, og
flugvélin kipptist ofboðslega til.
Vinstri vængurinn hallaðist mikið
niður á við, og á næsta augnabliki féll
flugvélin á ská niður af gjárbarminum
og féll hratt niður á við i áttina til dals-