Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 84

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 84
82 Síöan gengu þeir aftur til sætis, og Mussolini hóf máls að nýju. í þetta skipti sló hann á aðra strengi, strengi viðkvæmninnar Hann lýsti yfir þvi, að hann tæki á sig fulla ábyrgð á þáttöku ítalíu i styrjöldinni. Hann talaði um starf sitt i 20 ár og játaði, að þar sem hann væri nú orðinn sextugur, „gæti hann jafnvel ihugað þann möguleika að binda endi á þetta dásamlega ævintýri.” Siðan virtist sjálfstraust hans aukast smám saman að nýju. „En ég vik ekki!’ sagði hann við þá. „Konungurinn styður mig og einnig þjóðin. Ég mun skýra konunginum frá þessum fundi á morgun. Og það væri gaman að vita, hvað verður um þá á morgun, sem sýndu mér andstöðu nú i kvöld?” „Kúgun”, hrópaði Grandi. „Hann er að reyna að neyða okkur til þess að velja á milli hollustu okkar við hann persónulega og hollustu okkar við Italiu. Herrar minir, viö getum ekki hikað. Við veljum ítaliu.” Nú hófst atkvæðagreiðslan. Grandi var með handsprengju spennta fast við lærið, minntist fyrri ótta sins. Vissulega mundi Foringinn láta taka þá alla fasta. Atkvæðin voru talin. Þögnin virtist óendanleg. En að siðustu kom tilkynningin: „Nitján já, sjö nei, einn sat hjá.” Einn meðlimur hafði þar að auki greitt atkvæði með sinni eigin tillögu. Mussolini reis til hálfs úr sæti sinu. Hann sagði: „Tillaga Grandi hefur veriðsamþykkt. Fundinum erslitið.” Hann starði með óduldu hatri á Grandi og sagði: „Þér hafið drepið fasismann ” „LIKTOG MAÐUR, SEM ORÐIÐ HEFUR FYRIR FALLBYSSUKÚLU.” Siðdegis næsta dag ók bllstjóri ORVAL Mussolini honum um göturnar I áttina til Villa Savoia, óðals Vittorios Emanuele konungs, sem er 300 ekrur að stærð og er um tveim milum fyrir utan Róm. Einræðisherranum hafði nú aukizt sjálfstraust í slikum mæli, að framkoma hans einkenndist af næstum eins miklu oflæti og áður. Honum fannst ekki lengur sem völdum hans væri ógnað.,,Konungurinn hefur alltaf stutt mig af heilum hug,” sagði hann við yfirmann landvarnarliösins. Og hann neitaði að gefa fyrirskipun um handtöku þeirra, sem risið höfðu upp gegn veldi hans. „Atkvæði yðar hefur ekki hina minnstu þýðingu,” sagöi hann i skýringarskyni við einn af ctuðningsmönnum Grandi. „Stórráðið er bara beðið að láta i ljós álit sitt. Það er allt og sumt. Ég hef athugað lögin um starfsemi þess.” I orði kveðpu gat konungurinn krafizt þess likt og Stórráðið, að Mussolini segði af sér. En hann naföi lika alltaf látið undán Mussolini 1 þeirri von, að honum tækist þannig að tryggja það, að hin 1000 ára gamla Savoyætt hröklaðist ekki frá völdum á ítaliu, enda þótt þau völd væru ekki mikil. „Ég styð Mussolini,” hafði hann sagt, „vegna þess að hann hefur heppnina með sér, hvort sem hann hefur nú á réttu að standa eða ekki.” Mussolini heimsótti Vittorio tvisvar i viku, likt og hann væri að heimsækja húsbónda sinn, svo að allt liti vel út á yfirborðinu. Hann kom með yfirlýsingar, boð og tilskipanir til undirskriftar, en svo talaði hann um konung sem hálfbjána á bak i einka- viðtölum. Konungurinn bjó sem einsetumaður á sveitasetrum sínum og var orðinn þjóðinni sem ókunnugur maður. En þ. 19. júlf, daginn, sem Róm varð fyrst
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.