Úrval - 01.07.1972, Síða 84

Úrval - 01.07.1972, Síða 84
82 Síöan gengu þeir aftur til sætis, og Mussolini hóf máls að nýju. í þetta skipti sló hann á aðra strengi, strengi viðkvæmninnar Hann lýsti yfir þvi, að hann tæki á sig fulla ábyrgð á þáttöku ítalíu i styrjöldinni. Hann talaði um starf sitt i 20 ár og játaði, að þar sem hann væri nú orðinn sextugur, „gæti hann jafnvel ihugað þann möguleika að binda endi á þetta dásamlega ævintýri.” Siðan virtist sjálfstraust hans aukast smám saman að nýju. „En ég vik ekki!’ sagði hann við þá. „Konungurinn styður mig og einnig þjóðin. Ég mun skýra konunginum frá þessum fundi á morgun. Og það væri gaman að vita, hvað verður um þá á morgun, sem sýndu mér andstöðu nú i kvöld?” „Kúgun”, hrópaði Grandi. „Hann er að reyna að neyða okkur til þess að velja á milli hollustu okkar við hann persónulega og hollustu okkar við Italiu. Herrar minir, viö getum ekki hikað. Við veljum ítaliu.” Nú hófst atkvæðagreiðslan. Grandi var með handsprengju spennta fast við lærið, minntist fyrri ótta sins. Vissulega mundi Foringinn láta taka þá alla fasta. Atkvæðin voru talin. Þögnin virtist óendanleg. En að siðustu kom tilkynningin: „Nitján já, sjö nei, einn sat hjá.” Einn meðlimur hafði þar að auki greitt atkvæði með sinni eigin tillögu. Mussolini reis til hálfs úr sæti sinu. Hann sagði: „Tillaga Grandi hefur veriðsamþykkt. Fundinum erslitið.” Hann starði með óduldu hatri á Grandi og sagði: „Þér hafið drepið fasismann ” „LIKTOG MAÐUR, SEM ORÐIÐ HEFUR FYRIR FALLBYSSUKÚLU.” Siðdegis næsta dag ók bllstjóri ORVAL Mussolini honum um göturnar I áttina til Villa Savoia, óðals Vittorios Emanuele konungs, sem er 300 ekrur að stærð og er um tveim milum fyrir utan Róm. Einræðisherranum hafði nú aukizt sjálfstraust í slikum mæli, að framkoma hans einkenndist af næstum eins miklu oflæti og áður. Honum fannst ekki lengur sem völdum hans væri ógnað.,,Konungurinn hefur alltaf stutt mig af heilum hug,” sagði hann við yfirmann landvarnarliösins. Og hann neitaði að gefa fyrirskipun um handtöku þeirra, sem risið höfðu upp gegn veldi hans. „Atkvæði yðar hefur ekki hina minnstu þýðingu,” sagöi hann i skýringarskyni við einn af ctuðningsmönnum Grandi. „Stórráðið er bara beðið að láta i ljós álit sitt. Það er allt og sumt. Ég hef athugað lögin um starfsemi þess.” I orði kveðpu gat konungurinn krafizt þess likt og Stórráðið, að Mussolini segði af sér. En hann naföi lika alltaf látið undán Mussolini 1 þeirri von, að honum tækist þannig að tryggja það, að hin 1000 ára gamla Savoyætt hröklaðist ekki frá völdum á ítaliu, enda þótt þau völd væru ekki mikil. „Ég styð Mussolini,” hafði hann sagt, „vegna þess að hann hefur heppnina með sér, hvort sem hann hefur nú á réttu að standa eða ekki.” Mussolini heimsótti Vittorio tvisvar i viku, likt og hann væri að heimsækja húsbónda sinn, svo að allt liti vel út á yfirborðinu. Hann kom með yfirlýsingar, boð og tilskipanir til undirskriftar, en svo talaði hann um konung sem hálfbjána á bak i einka- viðtölum. Konungurinn bjó sem einsetumaður á sveitasetrum sínum og var orðinn þjóðinni sem ókunnugur maður. En þ. 19. júlf, daginn, sem Róm varð fyrst
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.