Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 52

Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 52
50 ÚRVAL fjarlægöust hvort annaö, þótt hvorugt þeirra kysi slikt. Aö.nokkrum vikum liönum byrjuöu þau þó aö nálgast hvort annaö aö nýju, aö tala saman, aö snertast, aö sýna hvort ööru ástarhót. Og smám saman fékk Tom skilning á ákvöröun konu sinnar. „Lyn þroskaöist nú mjög hratt. Þaö er annaöhvort allt eöa ekkert, þegar Lyn er annars vegar. Hún sætti sig ekki viö oröinn hlut, en hún blekkti ekki heldur sjálfa sig. Hún viöurkenndi þann möguleika, aö hún mundideyja. Og hún ákvað aö nota lif sitt vel, aö lifa lifi sfnu aö fullu.” Mér finnst þetta, sem viö eigum saman, vera svo indælt. Sainband okkar Toras hefur veriö dálftið stirt undanfarið vegna sjúkdóms mfns, en nú er þaö aö veröa innilegra aö nýju. Hann segir viö mig: „Lyn, ég elska þig,” og ég veit, aö hugur fylgir máli. Ég elska hann. Ég vil ekki þurfa aö hverfa héöan . . .aldrei . . .aldrei. Nú er ég aö hugsa um þaö, hvaö þetta er ósanngjarnt. Tár kemur fram I auga mér og rennur niöur kinn mina. Astin er ekki eitthvaö, sem þú getur lifaö án eöa dáiö án. Eftir aö hætt var viö læknismeð- höndlunina, tók Lyn að liða betur, og lffsorka hennar jókst. Hún tók nú að njóta samvistanna viö Jenny aö fullu á nýjan leik, „litla sólskiniö mitt”, eins og hún kallaöi hana. Og nú naut hún komu haustsins meö fallandi laufi og sólargeislum, sem streymdu á milli naktra trjágreina. t janúar 1971 fór Lyn til sjúkra- hússins til rannsóknar þar, en þaö gerþi hún annan hvern mánuð. Aö rannsókninni lokinni sagöi dr. Holton viö hana: „Ég er hræddur um, aö krabbameiniö hafi breiðzt út. Þú ert búin að fá sár I annað Iungaö. „Hve lengi mun ég lifa?” „Þaö gæti oröið langur tlmi.” Kannske dey ég ekki. „Kannske” er samt mjög stórt orð. Nú hugsa ég eins og krakki. Ég býst viö, aö ég sé krakki. Og ég er einuiana, af þvi aö ég sakna hlýju inöm'mu. Mamma, vaggaöu méri Mamma, mig kennir til. Kysstu mig, svo aö mér batni. Ó, ég vildi! Hver mun vagga Jenny minni? Litli engillinn minn, hvaö á aö veröa um þig? Ég er svo áhyggjufull! Tom varö sem lamaöur, þegar hann frétti af sárinu. Siðar sagði hann Sheilu Lodise frá þessu, en það var ung kennslukona, sem bjó á næstu hæö fyrir ofan þau. „Þaö viröist sem ég hafi aðeins þekkt Lyn I raun og veru á tveim örlagarlkum timabilum I llfi hennar, meðan hún var þunguö og meöan hún var aö deyja,” sagði hann við Sheilu. Nokkrum dögum síðar sagöi Lyn: „Sheila, þú veizt, aö ég mun deyja.” „Jæja þá, mér þykir vænt um, aö þú minntist á þaö viö mig. Ég veit um þaö. En viö skulum samt ekki vera niðurdregnar vegna þess. Mig langar til þess aö reyna að hjálpa þér að lifa af öllum lífs og sálar kröftum, á meöan þú mögulega getur. Ég mun ekki veita þér neina vorkunnsemi né verða döpur I bragði.” „Gott. Það er það bezta.” Og Lyn baö Sheilu um aö laga á sér háriö og greiöa þaö fallega, þvl aö nú heföi þaö vaxiö nokkra þumlunga, eftir að hafa dottið af henni, meðan á læknis- meöhöndluninni stóð sumarið á undan. Þetta var góöur vetur og gott vor. Tom fékk starf viö aö leika á kontra- bassa I hljómsveit, sem lér einkum kúrekatónlist. Hann haföi lengi langaö til þess að gerast atvinnuhljóöfæra- leikari. Og það „yljaði Lyn innvortis”, aö sjá hann ánægðan.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.