Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 128

126
ÚRVAL
að gera tilraunir með sllkar lækninga-
aðferðir til þess að koma einnig i veg
fyrir það, að fólk fengi verki i framtiö-
inni. Var það eingöngu fyrir tilmæli
Maos.
Okkur voru sýnd nokkur stórkostleg
dæmi um notkun þessarar læknisaö-
ferðar. f sjúkradeild samyrkjubúsins
fylgdist ég með þvi er „berfættur
læknir”, þ.e. sá, sem hefur ekki hlotiö
læknismenntun við háskóla, notaði
nálarstunguaðferð til þess að lækna
sveitakonu af höfuðverk. Hann stakk
tveim nálum I húð hennar nálægt
nefinu, einni viö hægra eyraö og tveim
beint inn I höfuöleðrið. Allar nálarnar
runnuum heilan þumlung inn. Oghafi
konan fundið til verkja, hefur hún
leynt þeim. Reyndar talaði hún við
mig, meðan á læknisaðgerðinni stóö,
og fullvissaði mig um, að það drægi úr
höfuöverk hennar, þegar nálarnar
fóru að hafa áhrif.
1 Peking fór Huang Weichin leiðsögu-
maður með um 20 Bandarikjamenn til
sjúkrahúss nr. 3. Hann sagði þeim, að
þar fengju þeir að sjá dálitið alveg sér-
stakt. Hann hafði á réttu að standa,
það átti að fara að gera keisaraskurð á
þungaðri konu, og það átti aðeins að
deyfa hana með nálarstungum.
Farið var með gestina inn I skurð-
stofu, og þar komu þeir fyrir kvik-
myndavélum sinum og segulbands-
tækjum. Atta nálum var stungiö I
ýmsa llkamshluta konunnar, og slðan
hóf skurðlæknirinn að gera venjulegan
keisaraskurð. A þeim 90 minútum,
sem það tók að gera uppskuröinn,
talaði konana við gestina. Hún sagði
við einn þeirra: „Veriö ekki svona á-
hyggjufullur á svipinn.”
Það kom fyrir óhapp, þegar upp-
skurðurinn stóð sem hæst. Það stein-
leið yfir leiðsögumanninn, hann Huang
Wei-chin, og læknirinn varð að yfir-
gefa konuna sem snöggvast til þess að
stumra yfir honum. Uppskurðurinn
sjálfur heppnaðist vel á allan hátt.
Síðar var einn af bandarísku leyni-
þjónustumönnunum, sem gættu for-
setans, viðstaddur uppskurö I
Læknaskóla nr. 2 I Shanghai. Þar var
gerð mikil heilaskurðaðgerð á sjúk-
lingi einum, og tók aðgerðin marga
tlma. Sjúklingurinn, sem var karl-
maður, var aðeins deyfður á þann
hátt, að stungið var tveim nálum I fót-
legg hans. Hann borðaði mandarlnur,
meðan á uppskurðinum stóö, og ræddi
heilmikið við leyniþjónustumanninn.
„Þetta var óhugnanlegt,” sagði
Bandarikjamaðurinn. „Læknirinn
boráöi fjögur göt I höfuðkúpu manns-
ins, og siðan stakk hann mjóum
silfurþræði, sem llktist sagarblaði, inn
I eitt af götunum og renndi þvi yfir
yfirborð heilans og út um annað gat.
Svo sagaði hann fram og aftur I dá-
lltinn tlma og endurtók þetta þannig,
aö hann dró I gegnum hin götin. I.oks
sá ég, að hann þrýsti svo á þennan
hluta höfuökúpunnar með þumal-
fingrum slnum, og þá losnaði stykkið
úr höfuðkúpubeininu. Höfuð mannsins
opnaðist bókstaflega. Svo voru
læknarnir önnum kafnir I nokkurn
tlma við að fjarlægja stórt æxli. Það
var einmitt þá, aö maðurinn byrjaði að
borða mandarinurnar. Loks settu þeir
beinstykkiö aftur á sinn stað og saum-
uðu allt saman. Maðurinn sagöi, að
sér liði prýðilega.”
Ahangendur nálarstunguaöferðar-
innar segja, að hún taki eter fram við
aðgerðir á barka (vegna þess að sjúkl-
ingurinn getur þá prófað rödd sina við
og við til þess aö gefa þannig visbend-
ingar um, hvort læknirinn skeri of
djúpt) og á tám og fingrum (vegna
þess að sjúklingurinn getur hreyft þau
ööru hverju, meðan á uppskurðinum