Úrval - 01.07.1972, Síða 85

Úrval - 01.07.1972, Síða 85
SÍÐUSTU DAGAR MUSSOLINIS 83 fyrir sprengjuárás, heimótti hann borgina. Og fólkið, sem var enn að róta i rústunum, jós yfir hann for- mælingum. Vittorio Emanuele varð þetta mikiö áfall. Hann varð náfölur. Nú vissi hann, að Mussolini varð að vfkja. Bflstjóri Foringjans gaf hið ven jolega merki, þegar þeir nálguðust járnhlið Villa Savoia, þ.e. tvö ákveðin flaut með bilflautunni. A eftir honum fóru þrir bilar, fullir af leynilögreglu- mönnum, sem voru lífverðir Foringjans. Bilstjórar þeirra snar- hemluðu. Þessir menn áttu að biða úti fyrir að venju, svo að farið væri eftir öllum venjulegum siðvenjum. Milufjórðungi vegar þaðan og norðanmegin við setrið heyrði Paolo Vigneri lögregluforingi bílflautið. Það var merkið, sem hann var að biða eftir. Fimmtiu lögreglumenn voru faldir viðs vegar á landareign setursins, ásamt þrem leynilögreglu- mönnum og sjúkrabifreið frá Rauða krossinum. Þeir vissu allir, hvað gera skyldi. Mussolini gekk rösklega inn i salinn á jarðhæðinni og sagði við konung: ,,Þér munuð hafa heyrt um þessar barnalegu glettur i gærkvöldi, yðar hátign.” Konungurinn, sem var mjög smár vexti, greip fram i: „Það voru alls ekki barnalegar glettur!” .Rödd hans varhvöss. Svo fór hann að ganga fram og aftur um gólfið með hendur fyrir aftan bak. Hann var augsýnilega L uppnámi. Hann var 73 ára að aldri og hrukkóttur eins og sveskja. Kjálkar hans titruðu, en hann gat ekki stöðvað titringinn. „Þetta er ekki nauðsynlegt,” sagði hann, þegar Mussolini vildi sýna honum plöggin. „Eg veit allt um þetta.” „Yðar hátign,” sagði Foringinn, „atkvæðagreiðsla Stórráðsins er alveg marklaus.” Enn greip konungurinn fram i. Hann sagði stamandi röddu, að honum þætti það leitt, en hann væri ekki á sama máli og Foringinn, hvað betta st.erti. „Þér skuluð ekki álita, að at- kvæðagreiðsla þessi spegli ekki tilfinningar þjóðarinnar i yðar garð. hún gerir það einmitt. Núna eruð þér Scí maður á ítaliu, sem þjóðin hatar mest. Þér getið ekki búizt við að eiga einn einasta vin að mér undan- skildum.” Mussolini reyndi að gera sér grein fyrir þvi, hver væri hin rökrétta niöurstaða þessa. „En hafi yðar hátign á réttu að standa,” stundi hann upp með erfiðismunum, „ætti ég að segja af mér.” ,,0g ég verð að segja yður það,” svaraði konungurinn, „að ég styð það eindregið.” Konungurinn minntist þess siðar, að Mussolini hafi þá skyndilega skjögrað, „eins og maður, sem orðið hefur fyrir fallbyssukúlu.” „Svo að þetta eru þá endalokin,” hvislaði hann og lét sig falla á legubekk, án þess að honum væri boðið sæti. Vigneri lögregluforingi steig upp i sjúkrabilinn, sem beið fyrir utan. Bilnum var ekið næstum hljóðlaust niður stiginn, sem var i halla. Svo nálgaðisthann aðalinngöngudyrnar og stanzaði þar. Konungurinn hafði mótmælt þvi eindregið, að Mussolini yröi hand- tekinn á konungssetrinu. „Ekki meðan ég dreg lifsandann,” sagði hann. Þá var honum sagt, að yrði Foringinn handtekinn i þröngu götunum þar nálægt i nærveru lifvarða hans, yrði blóðugur bardagi, og mætti þá jafnvel búast viö, að fasistar
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.